Estas
son para practicar principalmente infinitivo e dobre acusativo e están
sacadas da aula virtual:
Ἐν
τῇ ἀγορᾷ παῖδες ἦσαν.
Αὐτῷ
πολλὰ χρήματα ἐστίν.
Κακόν
ἐστι ἄδικος εἶναι.
Ἀεὶ
καλὸν ἐστὶ τὴν ἀλήθειαν λέγειν.
Ἀδύνατόν
ἐστι φίλους ἔχειν.
Αἱ
τῆς Σπάρτης γυναῖκες ἐν τοῖς γυμνασίοις
ἐμάνθανον εἶναι ἰσχυραί.
Ὁ
ἀνθρώπινος βίος δῶρον τοῦ οὐρανοῦ
ἐστι καὶ δεῖ τὸν θεὸν σέβειν οὐ μόνον
τῇ γλώττῃ καὶ τοῖς λόγοις ἀλλὰ καὶ
τοῖς ἔργοις.
Ὁ
ῥήτωρ ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγει.
Οἱ
μὲν τῶν στρατιωτῶν ἐφύλαττον τὴν
πύλην, οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν ἔφευγον
Ἐγὼ
ἐθέλω τὸν φίλον αὐτοῦ γιγνώσκειν.
Ἐν
ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ οἱ Ἀθηναῖοι
δημοκρατίαν ἀγαθὴν ἐνόμιζον.
Τῶν
ἀνθρώπων οἱ μὲν δίκαιοι εἰσίν, οἱ
δ᾿ ἄδικοι.
Οἱ
μὲν λέγουσι τάδε, οἱ δὲ ταῦτα.
Δεῖ
τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων
διώκειν
Ἐβούλευον
τὴν πατρίδα τοῖς ὅπλοις σῴζειν.
Χρὴ
τὸν στρατιώτην τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺς
πολεμίους φοβείσθαι.
Ὁ
διδάσκαλος ἐκέλευσεν ἡμᾶς ἀναγιγνώσκειν
τὸν Ὅμηρον, ὃς ἄριστος ποιητὴς ἦν.
Οἱ
παλαιοὶ σοφοὶ ἔλεγον τοὺς θεοὺς εἶναι
ἀθανάτους.
Δεῖ
τὸν βασιλέα δίκαιον εἶναι.
Οἱ
Ἕλληνες ἐνόμιζον ἀναγκαῖον τὸν
νόμον.
Οὗτος
ὁ ἄνθρωπος ἐμέ τε καί σε νομίζει
ἀγαθοὺς φίλους.
῾Ο
Πρωταγόρας ποιήσει σε σοφόν.
Οἱ
ἄνθρωποι τὴν ἀρητὴν τοὺς παῖδας
διδάσκουσιν
Δεῖ
καλὸς καὶ ἀγαθὸς εἶναι.
Ἐθέλω
ταῦτα εἰς τὴν ἀγορὰν φέρειν.
Ὁ
κύριος κελεύσει ταῦτα ποιεῖν.
Τῷ
πολίτῃ συμφέρει τὰ δίκαια λέγειν
καί ποιεῖν.
Χρὴ
τὴν ἀλήθειαν ἀεὶ λέγειν.
Ἡμεῖς
ἐθέλομεν τοῦτον γιγνώσκειν.
Ἐκέλευες
ταύτην τὴν ἐπιστολὴν γράφειν.
Κακόν
ἐστι τοὺς τῶν φίλων λόγους οὐκ
ἀκούειν.
Οἱ
Ἀθηναῖοι ἔλεγον τὴν εἰρήνην ἀναγκαῖαν
εἶναι.
Λέγω
τὸν πονηρὸν ἄνθρωπον φίλους οὐκ
ἒχειν.
Βούλομαι
αὐτοῖς σύμμαχος εἶναι καὶ πέμπω
αὐτοῖς χρήματα.
Ἐνόμίζον
ὑμῖν εἶναι ἀεὶ φίλος καὶ σύμμαχος
᾿Εκεῖνοι
τὸν ἥλιον ἔλεγον ὀφθαλμὸν τοῦ οὐρανοῦ.
Ἀλλ᾿
οὐκ αἰτίους τούτων τῶν πραγμάτων
νομίζω τοὺς θεοὺς.
Οἱ
φιλόσοφοι τὴν ἀρητὴν ὑγίειαν τῆς
ψυχῆς ἐνόμιζον
Αὐτὸς
δὲ νομίζω τόνδε τὸν διδάσκαλον ἄξιον
ἐπαίνου.
Τοὺς
μὲν ἄλλους πονηροὺς λέγεις, σὺ δ᾿
αὐτός ἄξιος εἶ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος
Οὗτος
κελεύει τοὺς ἀνθρώπους ταῦτα ποιεῖν.
Αὐτὸς
δὲ νομίζω τούτους τοὺς παῖδας ἀξίους
ἐπαίνου εἶναι.
Λέγω
αὐτὸν εἶναι τῆς ἀδικίας αἴτιον.
Λέγουσιν
οἱ σοφοὶ ἡμᾶς φύειν πρὸς τὴν ἀρετήν.
Ὁ
φόβος ἐκώλυε τοὺς στρατιώτας
προσβάλλειν τὴν πόλιν.
Ἀναγκαῖον
ἐστὶ τοὺς ποιητὰς φεύγειν τοὺς
κόλακας.
Ἔλεγε
ἀναξίους ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς
λύειν.
Οἱ
πολέμιοι, οἳ νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδάς,
ἐνόμιζον τοὺς φύλακας ἐν ταῖς σκηναίς
οὐκ εἶναι.