1- Ἄνθρωπος πολιτικὸν ζῷον.
2- Οἱ φρόνιμοι οὐκ ἀτιμάζουσι τοὺς θεούς.
3- Ἀνελεύθεροι εἰσιν οἱ φιλάργυροι.
4- Ἡ γλῶσσα ἀναρίθμων κακῶν ἐστιν αἰτία.
5- Ὦ ξένε, σοφὸς εἶ.
6- Αἰτία εἰρήνης τῇ ψυχῇ ἡ θάλαττα ἐστίν.
7- Ἐθέλομεν τῇ τῶν νεανιῶν ψυχῇ εἰρήνην.
8- Οἱ νόμοι φυλάττουσι τὸν βίον τῶν ἀνθρώπων.
9- Κρίνει τοὺς φίλους ὁ χρόνος.
10- Χρυσὸς ἀνοίγει τοὺς οἴκους.
11- Ὁ καιρὸς μεταφέρει τὰ ἔργα.
12- Τὸν θάνατον φεύγουσιν οἱ ἄνθρωποι καὶ τὸν βίον διώκουσιν.
13- Τίκτει ὁ κόρος ὕβριν.
14- Αἱ κεναὶ ἐλπίδες φθείρουσι τὴν τῶν ἀνθρώπων εὐδαιμονίαν.
15- Ὁ ἄνθρωπος μόνος τῶν ζῴων λόγου μέτοχός ἐστιν.
16- Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστιν, πάντων δὲ βασιλεύς.
17- Μία χελιδὼν οὐ ποιεῖ ἔαρ.
18- Ἡ γῆ μήτηρ πάντων χρημάτων.
19- Δεινὸν πενία.
20- Οἱ θεοὶ πάντα ἀνθρώποις διδόασιν.
21- Τῷ φίλῳ καλὸν ἵππον φέρει ὁ ἀδελφός.
22- Τὰς τοῦ πολίτου βουλὰς ἀκούσετε.
23- Τὸν ὕπνον οἱ θεοὶ λήθην κακῶν ἔπεμπον τοῖς ἀνθρώποις.
24- Οὐκ ἐκ τῶν λόγων τὰ ἔργα κρίνομεν, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ἔργων τοὺς λόγους.
25- Ταῦτα θαυμάζω ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.
26- Ἐν τῇ βουλῇ οἱ πολῖται ταῦτα βουλεύσουσιν.
27- Ἔλεγε αὐτῷ τάδε.
28- Οὗτος ὁ ἄνθρωπος τοὺς υἱοὺς καλῶς ἐπαίδευσεν.
29- Ὅδε ὁ βίος σκιᾶς πάροδός ἐστιν.
30- Ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ ἦν ἡ γῆ πεδίον.
31- Πρωτεὺς οὐκ ἦν ἀεὶ ἐν τῇ αὐτῇ μορφῇ.
32- Ἐθαυμάζομεν τὴν ἀνδρείαν τοῦ Λεωνίδου καὶ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ.
33- Αὐτὸς ὁ στρατηγὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τροίαν ἦγε.
34- Τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν δίκαιοι εἰσίν, οἱ δ᾿ ἄδικοι.
35- Οἱ μὲν λέγουσι τάδε, οἱ δὲ ταῦτα.
36- Ταῦτα μὲν λέγεις· τάδε δὲ λέγω.
37- Τοῦτό ἐστι τὸ τοῖς θεοῖς φίλον.
38- Οἱ Ἀθηναῖοι ἔπελυσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους.
39- Ταῦτα θαυμάζω ἐν τῷδε τῷ ἀνδρί.
40- Τούτου τοῦ ἀνδρὸς ὁ λόγος ἐστὶ καλός, ἐκείνου δὲ ἡ πράξις αἰσχρά.
41- Οὐκ ἐγώ σε ἀποκτείνω, ἀλλ᾿ ὁ τῆς πόλεως νόμος.
42- Ἄγω τοὺς ἵππους αὐτοῦ.
43- Τὴν μὲν ἀλήθειαν ὑμῖν ἔλεγον, ὑμεῖς δ᾿ ἐμοῦ οὐκ ἠκούετε.
44- Ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ οἱ Ἀθηναῖοι δημοκρατίαν ἀγαθὴν ἐνόμιζον.
45- Ἔνιοι τὸν ἥλιον ἔλεγον ὀφθαλμὸν τοῦ οὐρανοῦ.
46- Τριπτόλεμος τοὺς ἀνθρώπους τὴν τοῦ σίτου φυτείαν ἐδίδασκεν.
47- Ὁ τύραννος νόμον εἶχε τὴν ἐπιθυμίαν καὶ οὐ τὸ αἴσιον.
48- Ἀνάριθμα τὸν ἄνθρωπον διδάσκει ὁ βίος.
49- Οἱ θεοὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνοὺς πέμπουσιν ἀγγέλους.
50- Ὁ δίκαιος συμμάχους ἔχει θεούς.
51- Ἐν τῷ τοῦ ποιμένος σπηλαίῳ λύκος τῶν αἰγῶν ἤκουε.
52- Πόλεμος ποιεῖ τοὺς μὲν δούλους, τοὺς δὲ ἐλευθέρους.
53.- Φίλιππος μεταπέμπεται Ἀριστοτέλην παιδαγωγὸν Ἀλεξάνδρου τοῦ υἱοῦ
54.- Δαρεῖος Κῦρον σατράπην ἐποίησε καὶ στρατηγὸν ἀπείδεξεν.
55.- Ἐνομίσετε τὴν Ἑλλάδα κοινὴν πατρίδα.
56.- ᾿Αλλ’ οὐκ αἰτίους τούτων τῶν πραγμάτων ἡγοῦμαι τοὺς ῥήτορας ἔγωγε.
57.- Ἐγὼ τοὺς προγόνους τοὺς ὑμετέρους καὶ τὰς ἀρετὰς τὰς ἐκείνων ἀνακαλῶ.
58.- Ἡ αὐτὴ γνώμη οὐκ ἦν ἀεὶ τοῖς Ἀθηναίοις.
59.- Ἐννέα τῷ στρατηγῷ ἵπποι εἰσίν.
60.- Αὐτῷ φίλος εἶ.
61.- Οἱ αὐτοὶ νόμοι οὐκ ἦσαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ τοῖς Λακεδαιονίους.
62.- Ἐγὼ ἐθέλω τοῦτον γιγνώσκειν.
63.- Χρὴ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκειν.
64.- Ἐγὼ βούλομαι παρά σοι εἶναι.
65.- Αὐτοῖς οὐκ ἔξεστι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον γιγνώσκειν.
66.- Ἡμῖν οὐκ ἔξεστιν ἐχθροὺς ἔχειν.
67.- Οἷόν τ´ ἐστι ταῦτα λέγειν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ.
68.- Νομίζω ὑμῖν εἶναι ἀεὶ φίλος καὶ σύμμαχος.
69.- Νομίζω ὑμᾶς ἐμοὶ εἶναι αἰεὶ φίλους καὶ συμμάχους.
70.- Ῥᾳθυμία λύπας τῷ χρόνῳ τίκτειν φιλεῖ.
71.- Οἱ παλαιοὶ σοφοὶ ἔλεγον τοὺς θεοὺς εἶναι ἀθανάτους.
72.- Λέγω αὐτὸν εἶναι τοῦ ἀδικήματος αἴτιον.
73.- Οἱ Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον πᾶσαν τὴν πόλιν αἰτίαν εἶναι τοὺ πολέμου.
74.- Οἱ ῥήτορες ἔλεγον πολιτείας ψυχὴν εἶναι τοὺς νόμους.
75.- Δεὶ γὰρ τὸν στρατηγόν φρόνιμον εἶναι.
76.- Ὁ ῥήτωρ λέγει τοὺς νόμους εἶναι τὴν ἰσχὺν τῆς πόλεως.
77.- Χρὴ τοὺς παῖδας τὴν δικαιοσύνην μανθάνειν.
78.- Ὁ μὲν ἐμὸς φίλος σοι φίλος ἐστίν, οἱ δέ σοὶ φίλοι ἐμοί. Τὰ ἐμὰ σά ἐστι, καὶ τα σὰ ἐμά.
79.- Αἱ τῶν Σπαρτιάτων μητέρες ἐβούλοντο τοὺς παῖδας ἐκ τοῦ πολέμου νικήτας ἤ νεκροὺς ἔρχεσθαι.
80.- Ὁ φόβος ἐκώλυε τοὺς στρατιώτας προσβάλλειν τὴν πόλιν.
81.- Οἱ ἄλλοι νόμοι, οὓς γράφει Κὺρος, χαλεποί εἰσιν.
82.- Πέμπω τὴν ἐπιστολὴν ἣν νῦν γράφω.
83.- Χρὴ μὲν οὖν τοὺς τῶν Ἀθηναίων συμμάχους ἐλευθέρους γίγνεσθαι.
84.- Ἔξεστι τῷ τυράννῳ ποιεῖν καὶ λέγειν ἃ βούλεται.
85.- Ὁ Σωκράτης λέγει ὅτι οὐκ ἔστι σοφός.
86.- Πολλάκις ἀνθρώποις ἡ τῶν ἰδίων χρημάτων ἐπιθυμία κακῶν αἰτία γίγνεται.
87.- Καὶ λέγουσιν ὡς Σωκράτης τοὺς νέους διαφθείρει.
88.- Τῷ ἡγεμόνι πιστεύομεν ὃν ἕχομεν.
89.- Λέγω περὶ τοῦ Σωκράτους καὶ ἐπαινῶ αὐτόν.
90.- Οὐ βούλομαι ὕμνοις νῦν σε τέρπειν.
91.- Νομίζομεν πάντα, ἃ λέγεις, ἀληθῆ εἶναι.
92.- Δεῖ τὸν βασιλέα δίκαιον εἶναι.
93.- Σοφοί εἰσιν οἳ μανθάνειν βούλονται.
94.- Λέγουσιν οἱ σοφοί ἡμᾶς πρὸς τὴν ἀρετὴν φύειν.
95.- Ἀναγκαῖόν ἐστι τοὺς ποιητὰς φεύγειν τοὺς κόλακας.
96.- Μήδεια ἐγώ εἰμι, ἣ τὰ ἐμαυτῆς τέκνα πεφόνευκεν.
97.- Ἀγαθὸς γίγνεται ὅστις οὐδὲν ποιεῖ κακόν.
98.- Οἱ Ἕλληνες ἐνόμιζον τὴν σοφίαν πηγὴν εἶναι τῶν καλῶν.
99.- Διαβαίνειν τὸν ποταμὸν αὐτοὺς κελεύει.
100.- Ἐκεῖνο βούλομαι αὐτὸν μανθὰνειν.
101.- Ἔστιν Δίκης ὀφθαλμὸς, ὃς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ.
102.- Ξενοκράτης ἔλεγε τὴν ψυχὴν ἑκάστου εἶναι δαίμονα.
103.- Ὃν οἱ θεοὶ φυλοῦσιν, ἀποθνῄσκει νέος.
104.- Ὁ δὲ λέγει τὸν Δαρεῖον οὐ θεὸν, ἀλλ’ ἄνθρωπον εἶναι.
105.- Ἀναγκαῖον γάρ ἐστι περὶ τοῦ πράγματος τοὺς στρατηγοὺς λέγειν.
106.- Οὐ γὰρ θνητοὺς εἶναι νομίζει αὐτούς.
107.- Οἱ Πέρσαι ἔθυον τῷ ἡλίῳ καὶ ἐκείνους τοὺς ἵππους, οἳ καλοὶ ἦσαν.
108.- Δεῖ τοὺς Ἕλληνας ἄνδρας μὲν ἀγαθοὺς εἶναι, τοὺς δὲ ἄρχοντας ποιεῖν τὰ δέοντα ἐν τῇ μάχῃ.
109.- Χρὴ τὸν στρατιώτην τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺς πολεμίους φοβεῖσθαι.
110.- Οὐκ ἐστὶν οὐδείς, ὃς οὐ τοῦτον τὸν ποιητὴν γιγνώσκει.
111.- Δῆλόν ἐστι ὅτι οὐδὲν ἀληθὲς λέγει.
112.- Ἐσμὲν ἄνθρωποι ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας ἣν ἔχομεν.
113.- Ἀναγκαῖόν ἐστι τὴν ἡγεμονίαν τὸν Ἀλέξανδρον λαμβάνειν.
114.- Ἔλεγε ἀναξίους τινας ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς λύειν.
115.- Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὑπὸ τῶν πολεμίων νικώνται.
116.- Λέγουσιν ὡς τὴν Ἑλλάδα παιδεύει οὗτος ὁ ποιητής.
117.- Χρὴ τοὺς μὲν ἐπαίνου ἀξίους τιμᾶν, τοὺς δ’ ἀδίκους φεύγειν.
118.- Ἀπόλλυμαι γὰρ ὑπὸ τῶν ὠδίνων, αἵ μοι τὸν ἐγκέφαλον ἀναστρέφουσιν.
119.- Νομίζουσι γὰρ τοὺς ἀχαρίστους ἀνθρώπους τῶν θέων ἀμελεῖν.
120.- Δεῖ τοὺς φίλους πίστιν, οὐ λόγους ἔχειν.
121.- Οἱ ἄνθπωποι, οὓς τίομεν, εἰσὶ ἄριστοι.
122.- Ἀναγκάζει ἡμᾶς σπονδὰς ποιεῖεσθαι ἡ Λυσιστράτη.
123.- Ὁρᾷς, ὦ Μέλητε, ὅτι οὐδὲν λέγεις;
124.- Πάντες δὲ βούλονται ὑπὸ πάντων τιμᾶσθαι.
125.- Βουλόμεθα πλουτεῖν πάντες, ἀλλ’ οὐ δυμάμεθα.
126.- Ἡ ἐν φίλοις εὔνοια καιρῷ κρίνεται.
127.- Ὁ λόγος ἰατρὸς τοῦ κατὰ ψυχὴν πάθους.
128.- Τῶν κακῶν ἄνεμοι φέρουσι δειλὰ ἔπη.
129.- Οἱ στρατιῶται ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ στρατηγοῦ οὐκ ἀμελοῦνται, ὃς ἀεὶ αὐτῶν ἀκούει.
130.- Αἱ τοῦ χειμῶνος νύκτες μακρότεραί εἰσι τῶν τοῦ θέρους νυκτῶν.
131.- Οἱ νεανίαι πρὸς τὴν σοφίαν ὑπὸ τῶν φιλοσόφων ἐφέροντο.
132.- Πολλοὶ ἄνθρωποὶ εἰσι μεγαλοπρεπεῖς μὲν τῷ σώματι, κατὰ δὲ ψυχὴν ἀλόγιστοι.
133.-Μιμεῖσθαι συμβουλεύω ὑμῖν τὸν ἄνθρωπον, τάς τε ἐκείνου βουλήσεις ἐργάζεσθαι.
134.- Ὅρκος οὐδεὶς ἀνδρὶ φιλήτῃ βαρύς.
135.- Ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἣ παρὰ τὸν ποταμὸν ἦν, καλὸς ἵππος ἦν, ὃν Τεύκρῳ Φοῖβος Ἀπόλλων ἐδεδώκει.
136.- Χρὴ τὸν στρατηγὸν τὴν μάχην παύειν καὶ τοὺς στρατιῶτας αὐτῷ πείθεσθαι.
137.- Ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς χρή, ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον.
138.- Τοῖς θεοῖς ὑπὸ τῶν νικητῶν πολλὰ ἱερὰ ἱδρυθήσεται.
139.- Εἴ τι καλὸν μανθάνουσιν οἱ νεανίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτὸ φυλάττουσιν.
140.- Τίνες ἄνθρωποι παρὰ τὸν Καλλίαν ἥκουσιν;
141.- Ὄλβιος, ᾧ εἰσὶ παῖδες τε φίλοι καὶ μώνυχες ἵπποι καὶ κύνες ἀγρεύται.
142.-Πολλοὶ νομίζουσι τὸ ἴδιον κέρδος βέλτιον εἶναι τῆς κοινῆς σωτηρίας.
143.- Τίνος, ὦ φίλε, λόγους ἀσμένως ἀκούεις;
144.- Ἐγὼ δέ πλούσιος καλοῦμαι ὑπὸ πάντων, εὐδαίμων δ’ ὑπ’ οὐδενός.
145.- Ὁ πόλεμος αὐτοὺς πενεστέρους πεποίηκε.
146.- Σοφώτερος δὲ τοῦ Πλάτωνος ὁ Ἐπίκουρος ἐστίν.
147.- Τίνες δὲ ἐσμέν;
148.- Ὁ στρατηγὸς ἐνομίζετο σώφρων ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν.
149.- Ἡμεῖς μὲν ἐσμὲν δεινότεροι αὐτῶν, οὗτοι δ’ ἰσχυρότεροι ἢ ἡμεῖς.
150.- Ἀλέξανδρος ὑπὸ τοῦ Ἀριστοτέλους ἐπαιδεύθη, ὃς ἀγαθὸς φιλόσοφος ἦν καὶ σοφώτερος πολλῶν ἄλλων ἀνθρώπων.
151.- Ἡρόδοτος τοὺς Πέρσας σοφωτέρους νομίζει ἢ τὰς γυναῖκας αὐτῶν.
152.- Βούλομαι τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων διώκειν, ὧν αἱ ἁρεταὶ μεγάλαι εἰσίν.
153.- Πάντες οἱ μαθηταὶ βούλονται ὑπὸ ἀγαθοῦ διδασκάλου παιδεύεσθαι.
154.-Τίνων ἥδε ἡ σοφία ἐστίν;
155.- Βουλόμεθα γιγνώσκειν τίνες αὐτῶν οἱ φίλοι.
156.- Ὅμηρος δὲ σοφώτατος τῶν ποιητῶν ἐστίν.
157.- Χρυσὸς γὰρ ἐστὶν ὃς βροτῶν ἔχει κράτη.
158.- Κυριώτερος γὰρ εἶ ἢ οὗτος.
159.- Ὁ κύων πιστότατος τῶν ζῴων ἐστι, καὶ ὁ λέων ἰσχυροτάτος, καὶ βοῦς χρησιμώτατος.
160.- Τὰ ἱερὰ εἰς τὸν ἱερόν ὑπὸ τῶν παρθένων εἰσάγεται.
161.- Ὁ δὲ Καλλίας πλουσιώτατος τῶν Ἀθηναίων ἐστίν.
162.- Οἱ νέοι χαίρουσιν ἀεὶ τοῖς τῶν γεραίτερων ἐπαίνοις.
163.- Οἱ στρατιῶται τὰ ὅπλα παρασκευάζουσιν, οἷς ἀμύνονται τοὺς πολεμίους.
164.- Ἀγαθά ἐστιν οὐχ ἃ βούλεσθε, ἀλλ’ ἃ συμφέρει.
165.- Οὔ μοι μέλει ταῦτα ἃ λέγεις, ἀλλὰ ἃ πράσσεις.
166.- Οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀνδρεῖοι ἐνομίζοντο ὑπὸ τῶν παλαίων Ἑλλήνων.
167.- Οἱ Ἀθηναῖοι Ἀριστείδην ὠστράκιζον, ὃν δικαιότατον πάντων ὠνόμαζον.
168.- Τίνες ἀθάνατοί εἰσιν;
169.- Ἥδε ἡ γυνὴ καλλίστη τῶν ἑν τῇ Σπάρτῃ γυναικῶν ἐστίν.
170.- Εὐνούστεραι τοῖς παισὶν αἱ μετέρές εἰσιν ἢ οἱ πατέρες.
171.- Ὁ σίδηρος χρησιμώτερος ἐστι τοῖς ἀνθρώποις τοῦ χρυσοῦ.
172.- Ἔρχομαι ἐπ’ ἀνθρώπους αμείνονας ἢ Σκύθας. οὗτοι γὰρ κατὰ θάλαττάν τε ἄριστοι καὶ κατὰ γῆν εἰσίν.
173.- Τί μέγιστον; ὁ κόσμος.
174.- Δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος.
175.- Οἱ φρονιμώτατοι ἄνθρωποι εὐδαιμονέστατοι εἰσίν.
176.- Ἦσαν αἱ πυραμίδες καλλίονες πολλῶν ἑλληνικῶν ἔργον.
177.- Πάντων τῶν ποιητῶν Ὅμερός τε καὶ Ἡσίοδος σοφώτατοι καὶ παλαιότατοί εἰσιν.
178.- Ἀμείνων ἑστὶν ὁ θάνατος ἀγαθὸς ἢ βίος κακός.
179.- Ταὺτα χρὴ ποιεῖν, ὅσα ὁ θεὸς ἐκέλευσεν.
180.- Σύμβουλος οὐδείς ἐστι βελτίων χρόνου.
181.- Τὸ ἀληθὲς ἀεὶ πλεῖον ἰσχύει λόγου.
182.- Τίνες εἰσὶ κακίονες τῶν Τριάκοντα;
183.- Λέγουσι τοὺς λύκους κρείσσους κῦνων εἶναι.
184.- Δίκαιος εἶναι μᾶλλον ἢ χρηστὸς ὁ σοφὸς ἔθελε.
185.- ῾Υμεῖς μὲν δεινότεροι αὐτῶν ἐστέ, ἡμεῖς δὲ ἰσχυρότεροι ὑμῶν.
186.- Οἱ μὲν Πέρσαι πλείονες τῶν Ἑλλήνων ἦσαν ἐν Μαραθῶνι, οἱ δ’ Ἕλληνες τῶν Περσῶν βελτίονες.
187.- Οὐκ ἔστι οὐδὲν ἄμεινον φιλίας.
188.- Οἱ ἄγγελλοι λέγουσι τὸν στρατηγὸν νῦν εἰς τὴν Ἀσίαν αὐτοὺς σὺν τοῖς τοῦ βασιλέως στρατιώταις πέμπειν.
189.- Πασῶν Ἀθῆναι τιμιωτάτη πόλις.
190.- Θεοῦ δῶρον ἐστὶν εὺτυχεῖν βροτούς.
191.- Ὃ οἱ ἄλλοι τῶν ἀνθρώπων καλοῦσιν ἀρετήν, τοῦτο κὲνον ὄνομα εἶναι φάσκεις.
192.- Σοφία γάρ ἐστι καὶ μαθεῖν ὃ μὴ νοεῖς.
193.- Οὐκ ἐστὶν οὐδὲν ἀγριώτερον φθόνου.
194.- Ἄνθρωπος ἵππον εἶχε ὃν εἴωθει κενὸν παρέλκειν.
195.- Ἐγὼ δὲ πάνθ’ ὅσα προσήκει τὸν ἀγαθὸν πολίτην πράττω.
196.- Ὅτε οἱ Πέρσαι ἐδιώκοντο ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου, πολλοὶ μὲν ἐφονεύθησαν, πολλοὶ δ’ ἐζωγρεύθησαν.
197.- Πολλοὶ μὲν τῶν ἀρίστων πολιτῶν ἐφυγαδεύοντο ὑπὸ τῶν Τριάκοντα, πολλοὶ δὲ ἐμηνύοντο ὑπὸ τῶν φίλων.
198.- Οὐκ ἔστι ὐγιείας κρεῖττον οὐδὲν ἐν Βίῳ.
199.- Οἱ πολέμιοι, ὃι νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδὰς, ἐνόμιζον τοὺς φύλακας ἐν ταῖς σκηναῖς οὐκ εἶναι.
200.- Πάντων τῶν ἀνθρώπων ὁ μὲν Ἀριστείδης δικαιότατος ἦν, ὁ δὲ Ἀλκιβιάδης σοφώτερος αὐτοῦ.
201.- Οὐδὲν ἐστὶ θηρίον γυναικὸς ἀμαχώτερον.
202.-Τῶν Ἑλλήνων, ἐν οἶς καὶ αὐτὸς εἶ, τίνες δοκοῦσιν εὐδαιμονέστεροι εἶναι;
203.- Ὁ σοφός εἶπε. κάκίον ἐστι ἄδικον εἶναι ἢ ἀτυχῆ εἶναι.
204.- Ὁ θάνατος κοινὸς μὲν καὶ χειρίστοις καὶ τοῖς βελτίστοις ἐστίν, φοβερώτερος δὲ τοῖς κακοῖς ἢ τοῖς ἀγαθοῖς.
205.- Οὔ μοι μέλει ποῖον τὸ ὄνομα σου, ποδαπὸς εἶ, πόσον ἀργύρίον ἐστι σοι, ἀλλὰ τί φρονεῖς, τί βούλῃ, τί πράττεις;
206.- Τίνι μᾶλλον πιστεύομεν ἢ τῷ πατρί καὶ τῇ μητρί;
207.- Τί πράττεις, ὦ φίλε; διὰ τί οὕτω ταχέως τρέχεις;
208.- Εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι οἷος ἐν ταῖς μάχαις ἦν, ἐρῶ καὶ ὑμῖν τοῦτο.
209.- Οἱ ὄντες ἀγαθοί εἰσι καὶ εὐδαίμονες.
210.- Χρὴ τοὺς σοφοὺς ὄντας παιδεύειν τοὺς ἄλλους.
211.- Οἱ τῷ λέγειν σοφοὶ τοὺς ἄλλους πείθουσιν.
212.- Ὁ ἄδικα πράττων καὶ ὑπὸ τῶν φίλων φοβεῖται.
213.- Δίκαιόν ἐστι τοὺς τὴν πατρίδα καταισχύνοντας ταῖς ἐσχάταις τιμωρίαις κολάζειν.
214.- Ἀλκιβιάδης νέος ὢν ἔνδοξος ἦν.
215.- Οἱ δ’ εὖ πράττοντες οὐκ εὑδαίμονες;
216.- Βέλτιόν ἐστι τὸ φέρειν τοὺς τοῦ πολέμου κινδύνους ἢ τὸ πάσχειν ἄδικον εἰρήνην.
217.- Ἀριστείδης, δικαιότατος ὤν τῶν ἀνθρώπων, ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἐφυγαδεύθη ἐξ Ἀθηνῶν.
218.- Δεῖ τοὺς ὑπὲρ Φιλίππου λέγοντας μισῆσαι.
219.- Ταῦτα δ’ ἔπραττε βουλόμενος παιδεύειν τοὺς πολίτας.
220.- Οἱ φύλακες ἐβόησαν ὅτι πολεμίους ὁρῶσι εἱς τὸ τεῖχος προσιόντας.
221.- Οἱ νέοι γίγνονται σοφώτεροι τῇ ἐμπειρίᾳ παιδευόμενοι.
222.- Μεγίστην ἡγοῦμαι συμμαχίαν εἶναι καὶ βεβαιοτάτην τὸ τὰ δίκαια πράττειν.
223.- Ἀπόλλυντο οὖν ὑπὸ θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι.
224.- Αἰσχύλος φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν, ὃς ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου ἀλλ’ ἅμα καὶ ἡρῶων ἁπάντων.
225.- Τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀπεφαίνετο Σωκράτης πρὸς τοὺς ὁμιλοῦντας αὐτῷ.
226.- Οἱ δ’ Ἀθηναῖοι ταῦτα ἀκούοντες κήρυκας πεμπουσιν.
227.- Χρὴ τοὺς ἀνθρώπυς ἁγαθοὺς ὄντας φέρειν τὰ ἀναγκαῖα.
228.- Ὀ θὲος πολλάκις χαίρει τοὺς μὲν μικροὺς μεγάλους ποιῶν, τοὺς δὲ μεγάλους μικρούς.
229.- Οἱ Ἀθηναῖοι τὴν τῶν προγόνων ἀρετὴν ζηλοῦντες τοὺς πολεμίους ἀπὸ τῶν τῆς χώρας ὅρων ἀμύνουσιν.
230.- Τὸ πολλὰ γιγνώσκειν ἄριστον ἐστίν.
231.- Οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ εὐδαίμονές εἰσιν.
232.- Ὁ πατὴρ ἀποθνῄσκων ἔλεγε πρὸς τοὺς υἱούς.
233.- Ἡδύ ἐστιν ἐν τῷ βίῳ τὸ τὰ αὐτοῦ.
234.- Ὁ μὴ γαμῶν ἄνθρωπος οὐκ ἔχει κακά.
235.- Γηράσκω δ’ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.
236.- Ὁ σοφὸς φιλεῖ σιγᾶν ἢ λέγειν τὰ καίρια.
237.- Τοὺς τῆς πόλεως νόμους παρέβαινες τοῦτο ποιῶν.
238.- Παρανομοῦσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐ διδόντες σοι χρυσίον.
239.- Ὁ σοφὸς ἠξίου τοὺς τῶν πτωχῶν υἱοὺς βαναύσους τέχνας μανθάνειν.
240.- Πάντα ἐκκαλύπτων ὁ χρόνος εἰς τὸ φῶς ἄγει.
241.- Σωκράτης μάλιστα ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῷ εὐθύμως τε καὶ εὐκόλως ζῆν.
242.- Ἡ θὲα Ἀθηνᾶ μοι δοκεῖ δίκαιά τε καὶ σεμνὴ εἶναι.
243.- Ἀδύνατόν ἐστι τὸν πονηρὸν ὄντα φίλους ἔχειν.
244.- Πίνδαρος μάλιστα ἐθαυμάζετο επὶ τὸ καλὰς ᾠδὰς γράφειν.
245.- Οὐδεὶς γὰρ τῶν ἀνθρὼπων νομίζει σοφὸν τὸν θεῶν ἀμελοῦντα.
246.- Οἱ ἄνθρωποι τὰ σκῆπτρα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ ἄρχουσιν.
247.- Οἱ πλάσται τὸν μὲν Ἄρην ἀναπλάττουσιν ἀσπίδα τε καὶ ξίφος ἔχοντα, τὸν δὲ Ἑρμῆν κηρύκιον φέροντα.
248.- Οἱ Ἀθηναῖοι ὑπὲρ τῆς δημοκρατίας μαχόμενοι τῆς Ἑλλάδος ἡγεμόνες γίγνονται.
249.- Οἱ πολλοὺς ἐχθροὺς ἐν τῷ βίῳ ἔχοντες οὐδένα φίλον ἐν ἀνάγκῃ ἕξουσιν.
250.- Οὐκ ἀναγκαίως δίκαιος ἐστὶν ὁ δίκαια λέγων.
251.- Ἔπλευον εἰς τὰς Αἰόλου νήσους καλουμένας.
252.- Ἐπειδὴ οὐκ εἴρηκας, δίκαιος εἶ νῦν εἰπεῖν.
253.- Ταῦτα ἔλεγε οὐκ αἰσχυνόμενος.
254.- Αὕτη ἄλλη πρόφασις ἦν αὐτῷ τοῦ ἀθροίζειν στράτευμα.
255.- Πάντες οἱ ἐν Ὀλυμπίᾳ παρόντες Ἔλληνες ἠπαίνουν τὸν νικηφόρον.
256.- Ὁ Νικίας τοιαῦτα παρακαλευσάμενος ἐπῆγε τὸ στρατοπεδὸν εὐθύς.
257.- Ἅπαντα ὁ τοῦ ζητοῦντος πόνος εὐρίσκει.
258.- Δεῖ φυλάττειν τοὺς νόμους τούς κειμένους.
259.- Οἱ τὴν ψυχήν καθαρὰν καὶ τὸν νοῦν μέτριον ἔχοντες τοῖς τῶν θεῶν βῶμοις προσίασι σεμνῶς.
260.- Πάντα τὰ ἐν τῇδε τῇ γῇ ὄντα δῶρον θεοῦ ἐστί.
261.- Οἱ Ἀθηναῖοι λουσάμενοι τοῖς θεοῖς ἐθύοντο.
262.- Ὁ μῦθος λέγει τὸν Ἕκτορα φονευθέντα σκυλευθῆναι ὑπ’ Ἀχυλλέως.
263.- Οὗτοι ἀπὸ τῆς Ἐρυθρῆς καλουμένης θαλάττης ἀφίκοντο καὶ ᾠκήσαντο τοῦτον τόν χώρον.
264.- Ὁ ξένος ταῦτα λέγων ἀνέστη.
265.- Οἱ βάρβαροι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤρχοντο δουλωσόμενοι.
266.- Οἱ πολέμιοι νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδάς, νομίζοντες τοὺς φύλακας τοὺς τοῦ βασιλέως ἐν ταῖς σκηναῖς οὐκ εἶναι.
267.- Οἱ πολῖται τὸν τετελευτηκότα ἔθαψαν δημοσίᾳ.
268.- Στρατευόντων πάντων τῶν πολιτῶν, ἔρημοι ἦσαν ἐν ταῖς οἰκίαις οἱ παῖδες.
269.- Κακῶς ποιοῦντες οὐδένα ἀνθρώπων, σώοι ἐσόμεθα. Οἱ κακῶς ποιοῦντες οὐκ ἀεὶ σώοι ἔσονται.
270.- Φύγοντος τοὺ λέοντος εἰς ἀμφίστομον σπήλαιον, Ἡρακλῆς τὴν ἕτεραν ἀπῳκοδόμησεν εἴσοδον.
271.- Ἐν τῇ ψυχῇ πεφυτευμέναι αἱ ἡδοναὶ πείθουσιν αὐτὴν μὴ σωφρονεῖν.
272.- Δεῖ τοὺς ἄρχοντας ἐπιμελεῖσθαι ὅπως οἱ πολῖται εἰρήνην ἕξουσιν.
273.- Σιγὴ οὖν ἐγένετο ταῦτα εἰπόντος τοὺ Σωκράτους.
274.- Τοὺτων τῶν βούλων βουλευθεισῶν, οἱ στρατηγοὶ ἐκέλευσαν τὰς σκηνὰς ἱδρυθῆναι αὐτίκα.
275.- Προμηθεὺς δὲ ἐξ ὕδατος καὶ γῆς ἀνθρώπους πλάσας ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ πῦρ.
276.- Χρὴ μὲν βεβουλεῦσθαι πρὸ τοῦ ἔργου. χρὴ δὲ τὸν βολευσάμενον βούλεσθαι τὴν βουλὴν ταχέως πράττειν.
277.- Μηδενὸς ἔτι ἀγορεύειν ἐθέλοντος, οἱ γέροντες περὶ τῶν πραγμάτων βουλεύσουσιν.
278.- Οἱ πολεμίοι, λελυμένων τῶν ἵππων, αἰθρίας τε γενομένης καὶ ἡλίου ἐκλάμψαντος, ἐμάχοντο μετ` ἀλλήλων.
279.- Περικλέους ἡγουμένου, πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεδείξαντο οἱ Ἀθηναῖοι
280.- Τοῦ μαθητοῦ ὄντος σοφοῦ, ὁ δὲ διδάσκαλος χαίρει.
281.- Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πολιορκούμενοι κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἠπόρουν τί χρὴ ποιεῖν, οὔτε νεῶν οὔτε συμμάχων αὐτοῖς ὄντων οὔτε σίτου.
282.- Λέγουσιν ὡς φίλος αὐτοῖς πᾶς ἄνθρωπος.
283.- Πυθαγόρας ἐτόλμησε λέγειν ὅτι τὸ μὲν σῶμα θνητόν, ἡ δὲ ψυχὴ ἀθάνατος.
284.- Λέγει ὃ ἐθέλεις, χειρὶ δὲ μὴ ψαύσῃς μου.
285.- Μὴ πιστεύσωμεν τοῖς πονηροῖς.
286.- Πρῶτον μὲν ἀκούσωμεν τοῦ ἀνδρός, ἔπειτα δ’ ἀκούσαντες, βουλευσώμεθα.
287.- Νέος ὤν, ὦ παῖ, ἄκουσον τῶν γερόντων.
288.- Τοῖς κακοῖς μὴ πιστεύσῃς.
289.- Νόμιζε μηδὲν μητρὸς εὐμενέστερον.
290.- Παῖς ὤν, εὐσεβὴς ἴσθι, καὶ θεοὶ ἀεὶ ἔσονται σοὶ εὖνοι.
291.- Δίωκε τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, ὧν αἱ ἀρεται μεγάλαι εἰσίν.
292.- Σωκράτης μάλιστα ἐθυμάζετο ἐπὶ τῷ εὐθύμως τε καὶ εὐκόλως ζῆν.
293.- Αὕτη ἄλλη πρόφασις ἦν αὐτῷ τοῦ ἀθροίζειν στράτευμα.
294.- Ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ μοι δοκεῖ δίκαιά τε καὶ σεμνὴ εἶναι.
No hay comentarios:
Publicar un comentario