Lista 4 (2025-2026)

 ἐπαινῶν

νενικήκαμεν

διακληροῦνται

ἀγαπᾷ

ἐξαιτησαμένη

ἐγένοντο

ζητοῦσα

ἐτέκνωσε

κρεμάσαι

κρατοῦσι

Frases subjuntivo

 

Мὴ γιγνώµεθα κενόδοξοι.

Ἀντιλαμβανώμεθα τοῦ πολέμου καὶ μὴ περιμένωμεν.

Тὸν ὅλον πρᾶγμα μὴ ζητῶμεν.

Ἐν δικαστερίῳ καὶ πανταχοῦ χρὴ ποιεῖν ἃ ἂν κελεύῃ ἡ πόλις καὶ ἡ πατρίς.

Lista 3

κατέπλευσα

ἵδρυον

παρελάβετε

παρῆσαν

ἀκοῦσαι

κατέλιπε

γίγνηται

ἔτυχες

ᾠκίζομεν

πιστεύσασθαι

ἐκδεδύκασι

ἥκωσι

ἐγένετο

συνεγράφομεν: 1ªpl.imperf.ind.act. de συγγράφω

πιστεύσῃ: 3ªsg aor.subj.act. de πιστεύω

ἐνέβαλον: 1ªsg/3ªpl. aor.ind.act. de ἐμβάλλω

ἐξῆγον: 1ªsg/3ªpl. imp.ind.act. de ἐξάγω

ἐξελάμβανε: 3ªsg. imp.ind.act. de ἐκλαμβάνω

ἔφυγον: 1ªsg/3ªpl. aor.ind.act. de φεύγω

βουλευσώμεθα: 1ªpl aor.subj.med. de βουλεύω

ἀκούῃς: 2ªsg pres.subj.act. de ἀκούω

παρεῖχε: 3ª sg impef. ind.act. de παρέχω

Frases repaso relativos e infinitivo

frase 42: Conduzco sus caballos.

frase 45: Algunos llamaban al sol ojo del cielo.

frase 47: El tirano tenía el deseo como lo ley y no lo

frase 62: Yo quiero conocer a ese  (estaba hecha, no?)

frase 68: Creo ser vuestro amigo y aliado

frase 69: Creo que vosotros sois siempere mis amigos y aliados

frase 71: Los antiguos sabios decían que los dioses eran inmortales.

frase 72. Digo que él es culpable de injusticia.

frase 73: Los atenienses creían que toda la ciudad era causa de la guerra.

frase 74: Los oradores decían que las leyes son (eran) el alma de la constitución.

frase 75: En efecto es necesario que el general sea sensato.

frase 76: El orador dice que las leyes son la fuerza de la polis.

frases 77: Es necesario que los niños aprendan la justicia.

frase 79: Las madres de los espartiatas querían que sus hijos volviesen de la guerra como vencedores o como cadáveres.

Lista 2 (2025-2026)

 διῆγον: 1ªsg/3ªpl imperf.ind.act. de διάγω

ηὑρίσκοντο: 3ªpl imperf.ind.med-pas. de εὑρίσκω

παρῆσαν: 3ªpl imperf. de πάρειμι

ᾠκίζομεν: 1ªpl imperf.ind.act. de οἰκίζω

παρέβαλον: 1ªsg/3ªpl aor.ind.act. de παραβάλλω

ἐξέλειπες:2ªsg. imperf.ind.act. de ἐκλείπω

ἐπετόμεθα: 1ªpl imperf.ind.med-pas. de πέτομαι

ἐνεκηρύττετε: 2ªpl imperf.ind.act. de εγκηρύττω

βούλεσθαι: infin. pres. med-pas. de βούλομαι

ἐνῆσαν: 3ªpl imperf. de ἔνειμι

Lista 1 (2025-2026)

ῆρχε:

ἐτείχιζες:

ἤκουσαν:

ἦσαν:

πεπίστευκε:

ἐκινδύνευσα:

ἐνῆν:

ἐλαύνει:

έθνῃσκον:

ἔκαυσε:

FRASES PARA REPASO 2º

 1- Ἄνθρωπος πολιτικὸν ζῷον.

2- Οἱ φρόνιμοι οὐκ ἀτιμάζουσι τοὺς θεούς.

3- Ἀνελεύθεροι εἰσιν οἱ φιλάργυροι.

4- Ἡ γλῶσσα ἀναρίθμων κακῶν ἐστιν αἰτία.

5- Ὦ ξένε, σοφὸς εἶ.

6- Αἰτία εἰρήνης τῇ ψυχῇ ἡ θάλαττα ἐστίν.

7- Ἐθέλομεν τῇ τῶν νεανιῶν ψυχῇ εἰρήνην.

8- Οἱ νόμοι φυλάττουσι τὸν βίον τῶν ἀνθρώπων.

9- Κρίνει τοὺς φίλους ὁ χρόνος.

10- Χρυσὸς ἀνοίγει τοὺς οἴκους.

11- Ὁ καιρὸς μεταφέρει τὰ ἔργα.

12- Τὸν θάνατον φεύγουσιν οἱ ἄνθρωποι καὶ τὸν βίον διώκουσιν.

13- Τίκτει ὁ κόρος ὕβριν.

14- Αἱ κεναὶ ἐλπίδες φθείρουσι τὴν τῶν ἀνθρώπων εὐδαιμονίαν.

15- Ὁ ἄνθρωπος μόνος τῶν ζῴων λόγου μέτοχός ἐστιν.

16- Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστιν, πάντων δὲ βασιλεύς.

17- Μία χελιδὼν οὐ ποιεῖ ἔαρ.

18- Ἡ γῆ μήτηρ πάντων χρημάτων.

19- Δεινὸν πενία.

20- Οἱ θεοὶ πάντα ἀνθρώποις διδόασιν.

21- Τῷ φίλῳ καλὸν ἵππον φέρει ὁ ἀδελφός.

22- Τὰς τοῦ πολίτου βουλὰς ἀκούσετε.

23- Τὸν ὕπνον οἱ θεοὶ λήθην κακῶν ἔπεμπον τοῖς ἀνθρώποις.

24- Οὐκ ἐκ τῶν λόγων τὰ ἔργα κρίνομεν, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ἔργων τοὺς λόγους.

25- Ταῦτα θαυμάζω ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.

26- Ἐν τῇ βουλῇ οἱ πολῖται ταῦτα βουλεύσουσιν.

27- Ἔλεγε αὐτῷ τάδε.

28- Οὗτος ὁ ἄνθρωπος τοὺς υἱοὺς καλῶς ἐπαίδευσεν.

29- Ὅδε ὁ βίος σκιᾶς πάροδός ἐστιν.

30- Ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ ἦν ἡ γῆ πεδίον.

31- Πρωτεὺς οὐκ ἦν ἀεὶ ἐν τῇ αὐτῇ μορφῇ.

32- Ἐθαυμάζομεν τὴν ἀνδρείαν τοῦ Λεωνίδου καὶ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ.

33- Αὐτὸς ὁ στρατηγὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τροίαν ἦγε.

34- Τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν δίκαιοι εἰσίν, οἱ δ᾿ ἄδικοι.

35- Οἱ μὲν λέγουσι τάδε, οἱ δὲ ταῦτα.

36- Ταῦτα μὲν λέγεις· τάδε δὲ λέγω.

37- Τοῦτό ἐστι τὸ τοῖς θεοῖς φίλον.

38- Οἱ Ἀθηναῖοι ἔπελυσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους.

39- Ταῦτα θαυμάζω ἐν τῷδε τῷ ἀνδρί.

40- Τούτου τοῦ ἀνδρὸς ὁ λόγος ἐστὶ καλός, ἐκείνου δὲ ἡ πράξις αἰσχρά.

41- Οὐκ ἐγώ σε ἀποκτείνω, ἀλλ᾿ ὁ τῆς πόλεως νόμος.

42- Ἄγω τοὺς ἵππους αὐτοῦ.

43- Τὴν μὲν ἀλήθειαν ὑμῖν ἔλεγον, ὑμεῖς δ᾿ ἐμοῦ οὐκ ἠκούετε.

44- Ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ οἱ Ἀθηναῖοι δημοκρατίαν ἀγαθὴν ἐνόμιζον.

45- Ἔνιοι τὸν ἥλιον ἔλεγον ὀφθαλμὸν τοῦ οὐρανοῦ.

46- Τριπτόλεμος τοὺς ἀνθρώπους τὴν τοῦ σίτου φυτείαν ἐδίδασκεν.

47- Ὁ τύραννος νόμον εἶχε τὴν ἐπιθυμίαν καὶ οὐ τὸ αἴσιον.

48- Ἀνάριθμα τὸν ἄνθρωπον διδάσκει ὁ βίος.

49- Οἱ θεοὶ ἐνύπνια καὶ οἰωνοὺς πέμπουσιν ἀγγέλους.

50- Ὁ δίκαιος συμμάχους ἔχει θεούς.

51- Ἐν τῷ τοῦ ποιμένος σπηλαίῳ λύκος τῶν αἰγῶν ἤκουε.

52- Πόλεμος ποιεῖ τοὺς μὲν δούλους, τοὺς δὲ ἐλευθέρους.

53.- Φίλιππος μεταπέμπεται Ἀριστοτέλην παιδαγωγὸν Ἀλεξάνδρου τοῦ υἱοῦ

54.- Δαρεῖος Κῦρον σατράπην ἐποίησε καὶ στρατηγὸν ἀπείδεξεν.

55.- Ἐνομίσετε τὴν Ἑλλάδα κοινὴν πατρίδα.

56.- ᾿Αλλ’ οὐκ αἰτίους τούτων τῶν πραγμάτων ἡγοῦμαι τοὺς ῥήτορας ἔγωγε.

57.- Ἐγὼ τοὺς προγόνους τοὺς ὑμετέρους καὶ τὰς ἀρετὰς τὰς ἐκείνων ἀνακαλῶ.

58.- Ἡ αὐτὴ γνώμη οὐκ ἦν ἀεὶ τοῖς Ἀθηναίοις.

59.- Ἐννέα τῷ στρατηγῷ ἵπποι εἰσίν.

60.- Αὐτῷ φίλος εἶ.

61.- Οἱ αὐτοὶ νόμοι οὐκ ἦσαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ τοῖς Λακεδαιονίους.

62.- Ἐγὼ ἐθέλω τοῦτον γιγνώσκειν.

63.- Χρὴ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκειν.

64.- Ἐγὼ βούλομαι παρά σοι εἶναι.

65.- Αὐτοῖς οὐκ ἔξεστι τοῦτον τὸν ἄνθρωπον γιγνώσκειν.

66.- Ἡμῖν οὐκ ἔξεστιν ἐχθροὺς ἔχειν.

67.- Οἷόν τ´ ἐστι ταῦτα λέγειν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ.

68.- Νομίζω ὑμῖν εἶναι ἀεὶ φίλος καὶ σύμμαχος.

69.- Νομίζω ὑμᾶς ἐμοὶ εἶναι αἰεὶ φίλους καὶ συμμάχους.

70.- Ῥᾳθυμία λύπας τῷ χρόνῳ τίκτειν φιλεῖ.

71.- Οἱ παλαιοὶ σοφοὶ ἔλεγον τοὺς θεοὺς εἶναι ἀθανάτους.

72.- Λέγω αὐτὸν εἶναι τοῦ ἀδικήματος αἴτιον.

73.- Οἱ Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον πᾶσαν τὴν πόλιν αἰτίαν εἶναι τοὺ πολέμου.

74.- Οἱ ῥήτορες ἔλεγον πολιτείας ψυχὴν εἶναι τοὺς νόμους.

75.- Δεὶ γὰρ τὸν στρατηγόν φρόνιμον εἶναι.

76.- Ὁ ῥήτωρ λέγει τοὺς νόμους εἶναι τὴν ἰσχὺν τῆς πόλεως.

77.- Χρὴ τοὺς παῖδας τὴν δικαιοσύνην μανθάνειν.

78.- Ὁ μὲν ἐμὸς φίλος σοι φίλος ἐστίν, οἱ δέ σοὶ φίλοι ἐμοί. Τὰ ἐμὰ σά ἐστι, καὶ τα σὰ ἐμά.

79.- Αἱ τῶν Σπαρτιάτων μητέρες ἐβούλοντο τοὺς παῖδας ἐκ τοῦ πολέμου νικήτας ἤ νεκροὺς ἔρχεσθαι.

80.- Ὁ φόβος ἐκώλυε τοὺς στρατιώτας προσβάλλειν τὴν πόλιν.

81.- Οἱ ἄλλοι νόμοι, οὓς γράφει Κὺρος, χαλεποί εἰσιν.

82.- Πέμπω τὴν ἐπιστολὴν ἣν νῦν γράφω.

83.- Χρὴ μὲν οὖν τοὺς τῶν Ἀθηναίων συμμάχους ἐλευθέρους γίγνεσθαι.

84.- Ἔξεστι τῷ τυράννῳ ποιεῖν καὶ λέγειν ἃ βούλεται.

85.- Ὁ Σωκράτης λέγει ὅτι οὐκ ἔστι σοφός.

86.- Πολλάκις ἀνθρώποις ἡ τῶν ἰδίων χρημάτων ἐπιθυμία κακῶν αἰτία γίγνεται.

87.- Καὶ λέγουσιν ὡς Σωκράτης τοὺς νέους διαφθείρει.

88.- Τῷ ἡγεμόνι πιστεύομεν ὃν ἕχομεν.

89.- Λέγω περὶ τοῦ Σωκράτους καὶ ἐπαινῶ αὐτόν.

90.- Οὐ βούλομαι ὕμνοις νῦν σε τέρπειν.

91.- Νομίζομεν πάντα, ἃ λέγεις, ἀληθῆ εἶναι.

92.- Δεῖ τὸν βασιλέα δίκαιον εἶναι.

93.- Σοφοί εἰσιν οἳ μανθάνειν βούλονται.

94.- Λέγουσιν οἱ σοφοί ἡμᾶς πρὸς τὴν ἀρετὴν φύειν.

95.- Ἀναγκαῖόν ἐστι τοὺς ποιητὰς φεύγειν τοὺς κόλακας.

96.- Μήδεια ἐγώ εἰμι, ἣ τὰ ἐμαυτῆς τέκνα πεφόνευκεν.

97.- Ἀγαθὸς γίγνεται ὅστις οὐδὲν ποιεῖ κακόν.

98.- Οἱ Ἕλληνες ἐνόμιζον τὴν σοφίαν πηγὴν εἶναι τῶν καλῶν.

99.- Διαβαίνειν τὸν ποταμὸν αὐτοὺς κελεύει.

100.- Ἐκεῖνο βούλομαι αὐτὸν μανθὰνειν.

101.- Ἔστιν Δίκης ὀφθαλμὸς, ὃς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ.

102.- Ξενοκράτης ἔλεγε τὴν ψυχὴν ἑκάστου εἶναι δαίμονα.

103.- Ὃν οἱ θεοὶ φυλοῦσιν, ἀποθνῄσκει νέος.

104.- Ὁ δὲ λέγει τὸν Δαρεῖον οὐ θεὸν, ἀλλ’ ἄνθρωπον εἶναι.

105.- Ἀναγκαῖον γάρ ἐστι περὶ τοῦ πράγματος τοὺς στρατηγοὺς λέγειν.

106.- Οὐ γὰρ θνητοὺς εἶναι νομίζει αὐτούς.

107.- Οἱ Πέρσαι ἔθυον τῷ ἡλίῳ καὶ ἐκείνους τοὺς ἵππους, οἳ καλοὶ ἦσαν.

108.- Δεῖ τοὺς Ἕλληνας ἄνδρας μὲν ἀγαθοὺς εἶναι, τοὺς δὲ ἄρχοντας ποιεῖν τὰ δέοντα ἐν τῇ μάχῃ.

109.- Χρὴ τὸν στρατιώτην τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺς πολεμίους φοβεῖσθαι.

110.- Οὐκ ἐστὶν οὐδείς, ὃς οὐ τοῦτον τὸν ποιητὴν γιγνώσκει.

111.- Δῆλόν ἐστι ὅτι οὐδὲν ἀληθὲς λέγει.

112.- Ἐσμὲν ἄνθρωποι ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας ἣν ἔχομεν.

113.- Ἀναγκαῖόν ἐστι τὴν ἡγεμονίαν τὸν Ἀλέξανδρον λαμβάνειν.

114.- Ἔλεγε ἀναξίους τινας ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς λύειν.

115.- Οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὑπὸ τῶν πολεμίων νικώνται.

116.- Λέγουσιν ὡς τὴν Ἑλλάδα παιδεύει οὗτος ὁ ποιητής.

117.- Χρὴ τοὺς μὲν ἐπαίνου ἀξίους τιμᾶν, τοὺς δ’ ἀδίκους φεύγειν.

118.- Ἀπόλλυμαι γὰρ ὑπὸ τῶν ὠδίνων, αἵ μοι τὸν ἐγκέφαλον ἀναστρέφουσιν.

119.- Νομίζουσι γὰρ τοὺς ἀχαρίστους ἀνθρώπους τῶν θέων ἀμελεῖν.

120.- Δεῖ τοὺς φίλους πίστιν, οὐ λόγους ἔχειν.

121.- Οἱ ἄνθπωποι, οὓς τίομεν, εἰσὶ ἄριστοι.

122.- Ἀναγκάζει ἡμᾶς σπονδὰς ποιεῖεσθαι ἡ Λυσιστράτη.

123.- Ὁρᾷς, ὦ Μέλητε, ὅτι οὐδὲν λέγεις;

124.- Πάντες δὲ βούλονται ὑπὸ πάντων τιμᾶσθαι.

125.- Βουλόμεθα πλουτεῖν πάντες, ἀλλ’ οὐ δυμάμεθα.

126.- Ἡ ἐν φίλοις εὔνοια καιρῷ κρίνεται.

127.- Ὁ λόγος ἰατρὸς τοῦ κατὰ ψυχὴν πάθους.

128.- Τῶν κακῶν ἄνεμοι φέρουσι δειλὰ ἔπη.

129.- Οἱ στρατιῶται ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ στρατηγοῦ οὐκ ἀμελοῦνται, ὃς ἀεὶ αὐτῶν ἀκούει.

130.- Αἱ τοῦ χειμῶνος νύκτες μακρότεραί εἰσι τῶν τοῦ θέρους νυκτῶν.

131.- Οἱ νεανίαι πρὸς τὴν σοφίαν ὑπὸ τῶν φιλοσόφων ἐφέροντο.

132.- Πολλοὶ ἄνθρωποὶ εἰσι μεγαλοπρεπεῖς μὲν τῷ σώματι, κατὰ δὲ ψυχὴν ἀλόγιστοι.

133.-Μιμεῖσθαι συμβουλεύω ὑμῖν τὸν ἄνθρωπον, τάς τε ἐκείνου βουλήσεις ἐργάζεσθαι.

134.- Ὅρκος οὐδεὶς ἀνδρὶ φιλήτῃ βαρύς.

135.- Ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἣ παρὰ τὸν ποταμὸν ἦν, καλὸς ἵππος ἦν, ὃν Τεύκρῳ Φοῖβος Ἀπόλλων ἐδεδώκει.

136.- Χρὴ τὸν στρατηγὸν τὴν μάχην παύειν καὶ τοὺς στρατιῶτας αὐτῷ πείθεσθαι.

137.- Ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς χρή, ἄνδρες δικασταί, εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον.

138.- Τοῖς θεοῖς ὑπὸ τῶν νικητῶν πολλὰ ἱερὰ ἱδρυθήσεται.

139.- Εἴ τι καλὸν μανθάνουσιν οἱ νεανίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτὸ φυλάττουσιν.

140.- Τίνες ἄνθρωποι παρὰ τὸν Καλλίαν ἥκουσιν;

141.- Ὄλβιος, ᾧ εἰσὶ παῖδες τε φίλοι καὶ μώνυχες ἵπποι καὶ κύνες ἀγρεύται.

142.-Πολλοὶ νομίζουσι τὸ ἴδιον κέρδος βέλτιον εἶναι τῆς κοινῆς σωτηρίας.

143.- Τίνος, ὦ φίλε, λόγους ἀσμένως ἀκούεις;

144.- Ἐγὼ δέ πλούσιος καλοῦμαι ὑπὸ πάντων, εὐδαίμων δ’ ὑπ’ οὐδενός.

145.- Ὁ πόλεμος αὐτοὺς πενεστέρους πεποίηκε.

146.- Σοφώτερος δὲ τοῦ Πλάτωνος ὁ Ἐπίκουρος ἐστίν.

147.- Τίνες δὲ ἐσμέν;

148.- Ὁ στρατηγὸς ἐνομίζετο σώφρων ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν.

149.- Ἡμεῖς μὲν ἐσμὲν δεινότεροι αὐτῶν, οὗτοι δ’ ἰσχυρότεροι ἢ ἡμεῖς.

150.- Ἀλέξανδρος ὑπὸ τοῦ Ἀριστοτέλους ἐπαιδεύθη, ὃς ἀγαθὸς φιλόσοφος ἦν καὶ σοφώτερος πολλῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

151.- Ἡρόδοτος τοὺς Πέρσας σοφωτέρους νομίζει ἢ τὰς γυναῖκας αὐτῶν.

152.- Βούλομαι τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων διώκειν, ὧν αἱ ἁρεταὶ μεγάλαι εἰσίν.

153.- Πάντες οἱ μαθηταὶ βούλονται ὑπὸ ἀγαθοῦ διδασκάλου παιδεύεσθαι.

154.-Τίνων ἥδε ἡ σοφία ἐστίν;

155.- Βουλόμεθα γιγνώσκειν τίνες αὐτῶν οἱ φίλοι.

156.- Ὅμηρος δὲ σοφώτατος τῶν ποιητῶν ἐστίν.

157.- Χρυσὸς γὰρ ἐστὶν ὃς βροτῶν ἔχει κράτη.

158.- Κυριώτερος γὰρ εἶ ἢ οὗτος.

159.- Ὁ κύων πιστότατος τῶν ζῴων ἐστι, καὶ ὁ λέων ἰσχυροτάτος, καὶ βοῦς χρησιμώτατος.

160.- Τὰ ἱερὰ εἰς τὸν ἱερόν ὑπὸ τῶν παρθένων εἰσάγεται.

161.- Ὁ δὲ Καλλίας πλουσιώτατος τῶν Ἀθηναίων ἐστίν.

162.- Οἱ νέοι χαίρουσιν ἀεὶ τοῖς τῶν γεραίτερων ἐπαίνοις.

163.- Οἱ στρατιῶται τὰ ὅπλα παρασκευάζουσιν, οἷς ἀμύνονται τοὺς πολεμίους.

164.- Ἀγαθά ἐστιν οὐχ ἃ βούλεσθε, ἀλλ’ ἃ συμφέρει.

165.- Οὔ μοι μέλει ταῦτα ἃ λέγεις, ἀλλὰ ἃ πράσσεις.

166.- Οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀνδρεῖοι ἐνομίζοντο ὑπὸ τῶν παλαίων Ἑλλήνων.

167.- Οἱ Ἀθηναῖοι Ἀριστείδην ὠστράκιζον, ὃν δικαιότατον πάντων ὠνόμαζον.

168.- Τίνες ἀθάνατοί εἰσιν;

169.- Ἥδε ἡ γυνὴ καλλίστη τῶν ἑν τῇ Σπάρτῃ γυναικῶν ἐστίν.

170.- Εὐνούστεραι τοῖς παισὶν αἱ μετέρές εἰσιν ἢ οἱ πατέρες.

171.- Ὁ σίδηρος χρησιμώτερος ἐστι τοῖς ἀνθρώποις τοῦ χρυσοῦ.

172.- Ἔρχομαι ἐπ’ ἀνθρώπους αμείνονας ἢ Σκύθας. οὗτοι γὰρ κατὰ θάλαττάν τε ἄριστοι καὶ κατὰ γῆν εἰσίν.

173.- Τί μέγιστον; ὁ κόσμος.

174.- Δημοκρατία κρεῖττον τυραννίδος.

175.- Οἱ φρονιμώτατοι ἄνθρωποι εὐδαιμονέστατοι εἰσίν.

176.- Ἦσαν αἱ πυραμίδες καλλίονες πολλῶν ἑλληνικῶν ἔργον.

177.- Πάντων τῶν ποιητῶν Ὅμερός τε καὶ Ἡσίοδος σοφώτατοι καὶ παλαιότατοί εἰσιν.

178.- Ἀμείνων ἑστὶν ὁ θάνατος ἀγαθὸς ἢ βίος κακός.

179.- Ταὺτα χρὴ ποιεῖν, ὅσα ὁ θεὸς ἐκέλευσεν.

180.- Σύμβουλος οὐδείς ἐστι βελτίων χρόνου.

181.- Τὸ ἀληθὲς ἀεὶ πλεῖον ἰσχύει λόγου.

182.- Τίνες εἰσὶ κακίονες τῶν Τριάκοντα;

183.- Λέγουσι τοὺς λύκους κρείσσους κῦνων εἶναι.

184.- Δίκαιος εἶναι μᾶλλον ἢ χρηστὸς ὁ σοφὸς ἔθελε.

185.- ῾Υμεῖς μὲν δεινότεροι αὐτῶν ἐστέ, ἡμεῖς δὲ ἰσχυρότεροι ὑμῶν.

186.- Οἱ μὲν Πέρσαι πλείονες τῶν Ἑλλήνων ἦσαν ἐν Μαραθῶνι, οἱ δ’ Ἕλληνες τῶν Περσῶν βελτίονες.

187.- Οὐκ ἔστι οὐδὲν ἄμεινον φιλίας.

188.- Οἱ ἄγγελλοι λέγουσι τὸν στρατηγὸν νῦν εἰς τὴν Ἀσίαν αὐτοὺς σὺν τοῖς τοῦ βασιλέως στρατιώταις πέμπειν.

189.- Πασῶν Ἀθῆναι τιμιωτάτη πόλις.

190.- Θεοῦ δῶρον ἐστὶν εὺτυχεῖν βροτούς.

191.- Ὃ οἱ ἄλλοι τῶν ἀνθρώπων καλοῦσιν ἀρετήν, τοῦτο κὲνον ὄνομα εἶναι φάσκεις.

192.- Σοφία γάρ ἐστι καὶ μαθεῖν ὃ μὴ νοεῖς.

193.- Οὐκ ἐστὶν οὐδὲν ἀγριώτερον φθόνου.

194.- Ἄνθρωπος ἵππον εἶχε ὃν εἴωθει κενὸν παρέλκειν.

195.- Ἐγὼ δὲ πάνθ’ ὅσα προσήκει τὸν ἀγαθὸν πολίτην πράττω.

196.- Ὅτε οἱ Πέρσαι ἐδιώκοντο ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου, πολλοὶ μὲν ἐφονεύθησαν, πολλοὶ δ’ ἐζωγρεύθησαν.

197.- Πολλοὶ μὲν τῶν ἀρίστων πολιτῶν ἐφυγαδεύοντο ὑπὸ τῶν Τριάκοντα, πολλοὶ δὲ ἐμηνύοντο ὑπὸ τῶν φίλων.

198.- Οὐκ ἔστι ὐγιείας κρεῖττον οὐδὲν ἐν Βίῳ.

199.- Οἱ πολέμιοι, ὃι νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδὰς, ἐνόμιζον τοὺς φύλακας ἐν ταῖς σκηναῖς οὐκ εἶναι.

200.- Πάντων τῶν ἀνθρώπων ὁ μὲν Ἀριστείδης δικαιότατος ἦν, ὁ δὲ Ἀλκιβιάδης σοφώτερος αὐτοῦ.

201.- Οὐδὲν ἐστὶ θηρίον γυναικὸς ἀμαχώτερον.

202.-Τῶν Ἑλλήνων, ἐν οἶς καὶ αὐτὸς εἶ, τίνες δοκοῦσιν εὐδαιμονέστεροι εἶναι;

203.- Ὁ σοφός εἶπε. κάκίον ἐστι ἄδικον εἶναι ἢ ἀτυχῆ εἶναι.

204.- Ὁ θάνατος κοινὸς μὲν καὶ χειρίστοις καὶ τοῖς βελτίστοις ἐστίν, φοβερώτερος δὲ τοῖς κακοῖς ἢ τοῖς ἀγαθοῖς.

205.- Οὔ μοι μέλει ποῖον τὸ ὄνομα σου, ποδαπὸς εἶ, πόσον ἀργύρίον ἐστι σοι, ἀλλὰ τί φρονεῖς, τί βούλῃ, τί πράττεις;

206.- Τίνι μᾶλλον πιστεύομεν ἢ τῷ πατρί καὶ τῇ μητρί;

207.- Τί πράττεις, ὦ φίλε; διὰ τί οὕτω ταχέως τρέχεις;

208.- Εἰ βούλεσθε ἀκοῦσαι οἷος ἐν ταῖς μάχαις ἦν, ἐρῶ καὶ ὑμῖν τοῦτο.

209.- Οἱ ὄντες ἀγαθοί εἰσι καὶ εὐδαίμονες.

210.- Χρὴ τοὺς σοφοὺς ὄντας παιδεύειν τοὺς ἄλλους.

211.- Οἱ τῷ λέγειν σοφοὶ τοὺς ἄλλους πείθουσιν.

212.- Ὁ ἄδικα πράττων καὶ ὑπὸ τῶν φίλων φοβεῖται.

213.- Δίκαιόν ἐστι τοὺς τὴν πατρίδα καταισχύνοντας ταῖς ἐσχάταις τιμωρίαις κολάζειν.

214.- Ἀλκιβιάδης νέος ὢν ἔνδοξος ἦν.

215.- Οἱ δ’ εὖ πράττοντες οὐκ εὑδαίμονες;

216.- Βέλτιόν ἐστι τὸ φέρειν τοὺς τοῦ πολέμου κινδύνους ἢ τὸ πάσχειν ἄδικον εἰρήνην.

217.- Ἀριστείδης, δικαιότατος ὤν τῶν ἀνθρώπων, ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἐφυγαδεύθη ἐξ Ἀθηνῶν.

218.- Δεῖ τοὺς ὑπὲρ Φιλίππου λέγοντας μισῆσαι.

219.- Ταῦτα δ’ ἔπραττε βουλόμενος παιδεύειν τοὺς πολίτας.

220.- Οἱ φύλακες ἐβόησαν ὅτι πολεμίους ὁρῶσι εἱς τὸ τεῖχος προσιόντας.

221.- Οἱ νέοι γίγνονται σοφώτεροι τῇ ἐμπειρίᾳ παιδευόμενοι.

222.- Μεγίστην ἡγοῦμαι συμμαχίαν εἶναι καὶ βεβαιοτάτην τὸ τὰ δίκαια πράττειν.

223.- Ἀπόλλυντο οὖν ὑπὸ θηρίων διὰ τὸ πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι.

224.- Αἰσχύλος φλυαρεῖ φάσκων Ἀχιλλέα Πατρόκλου ἐρᾶν, ὃς ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου ἀλλ’ ἅμα καὶ ἡρῶων ἁπάντων.

225.- Τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ἀπεφαίνετο Σωκράτης πρὸς τοὺς ὁμιλοῦντας αὐτῷ.

226.- Οἱ δ’ Ἀθηναῖοι ταῦτα ἀκούοντες κήρυκας πεμπουσιν.

227.- Χρὴ τοὺς ἀνθρώπυς ἁγαθοὺς ὄντας φέρειν τὰ ἀναγκαῖα.

228.- Ὀ θὲος πολλάκις χαίρει τοὺς μὲν μικροὺς μεγάλους ποιῶν, τοὺς δὲ μεγάλους μικρούς.

229.- Οἱ Ἀθηναῖοι τὴν τῶν προγόνων ἀρετὴν ζηλοῦντες τοὺς πολεμίους ἀπὸ τῶν τῆς χώρας ὅρων ἀμύνουσιν.

230.- Τὸ πολλὰ γιγνώσκειν ἄριστον ἐστίν.

231.- Οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ εὐδαίμονές εἰσιν.

232.- Ὁ πατὴρ ἀποθνῄσκων ἔλεγε πρὸς τοὺς υἱούς.

233.- Ἡδύ ἐστιν ἐν τῷ βίῳ τὸ τὰ αὐτοῦ.

234.- Ὁ μὴ γαμῶν ἄνθρωπος οὐκ ἔχει κακά.

235.- Γηράσκω δ’ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.

236.- Ὁ σοφὸς φιλεῖ σιγᾶν ἢ λέγειν τὰ καίρια.

237.- Τοὺς τῆς πόλεως νόμους παρέβαινες τοῦτο ποιῶν.

238.- Παρανομοῦσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐ διδόντες σοι χρυσίον.

239.- Ὁ σοφὸς ἠξίου τοὺς τῶν πτωχῶν υἱοὺς βαναύσους τέχνας μανθάνειν.

240.- Πάντα ἐκκαλύπτων ὁ χρόνος εἰς τὸ φῶς ἄγει.

241.- Σωκράτης μάλιστα ἐθαυμάζετο ἐπὶ τῷ εὐθύμως τε καὶ εὐκόλως ζῆν.

242.- Ἡ θὲα Ἀθηνᾶ μοι δοκεῖ δίκαιά τε καὶ σεμνὴ εἶναι.

243.- Ἀδύνατόν ἐστι τὸν πονηρὸν ὄντα φίλους ἔχειν.

244.- Πίνδαρος μάλιστα ἐθαυμάζετο επὶ τὸ καλὰς ᾠδὰς γράφειν.

245.- Οὐδεὶς γὰρ τῶν ἀνθρὼπων νομίζει σοφὸν τὸν θεῶν ἀμελοῦντα.

246.- Οἱ ἄνθρωποι τὰ σκῆπτρα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ ἄρχουσιν.

247.- Οἱ πλάσται τὸν μὲν Ἄρην ἀναπλάττουσιν ἀσπίδα τε καὶ ξίφος ἔχοντα, τὸν δὲ Ἑρμῆν κηρύκιον φέροντα.

248.- Οἱ Ἀθηναῖοι ὑπὲρ τῆς δημοκρατίας μαχόμενοι τῆς Ἑλλάδος ἡγεμόνες γίγνονται.

249.- Οἱ πολλοὺς ἐχθροὺς ἐν τῷ βίῳ ἔχοντες οὐδένα φίλον ἐν ἀνάγκῃ ἕξουσιν.

250.- Οὐκ ἀναγκαίως δίκαιος ἐστὶν ὁ δίκαια λέγων.

251.- Ἔπλευον εἰς τὰς Αἰόλου νήσους καλουμένας.

252.- Ἐπειδὴ οὐκ εἴρηκας, δίκαιος εἶ νῦν εἰπεῖν.

253.- Ταῦτα ἔλεγε οὐκ αἰσχυνόμενος.

254.- Αὕτη ἄλλη πρόφασις ἦν αὐτῷ τοῦ ἀθροίζειν στράτευμα.

255.- Πάντες οἱ ἐν Ὀλυμπίᾳ παρόντες Ἔλληνες ἠπαίνουν τὸν νικηφόρον.

256.- Ὁ Νικίας τοιαῦτα παρακαλευσάμενος ἐπῆγε τὸ στρατοπεδὸν εὐθύς.

257.- Ἅπαντα ὁ τοῦ ζητοῦντος πόνος εὐρίσκει.

258.- Δεῖ φυλάττειν τοὺς νόμους τούς κειμένους.

259.- Οἱ τὴν ψυχήν καθαρὰν καὶ τὸν νοῦν μέτριον ἔχοντες τοῖς τῶν θεῶν βῶμοις προσίασι σεμνῶς.

260.- Πάντα τὰ ἐν τῇδε τῇ γῇ ὄντα δῶρον θεοῦ ἐστί.

261.- Οἱ Ἀθηναῖοι λουσάμενοι τοῖς θεοῖς ἐθύοντο.

262.- Ὁ μῦθος λέγει τὸν Ἕκτορα φονευθέντα σκυλευθῆναι ὑπ’ Ἀχυλλέως.

263.- Οὗτοι ἀπὸ τῆς Ἐρυθρῆς καλουμένης θαλάττης ἀφίκοντο καὶ ᾠκήσαντο τοῦτον τόν χώρον.

264.- Ὁ ξένος ταῦτα λέγων ἀνέστη.

265.- Οἱ βάρβαροι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἤρχοντο δουλωσόμενοι.

266.- Οἱ πολέμιοι νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδάς, νομίζοντες τοὺς φύλακας τοὺς τοῦ βασιλέως ἐν ταῖς σκηναῖς οὐκ εἶναι.

267.- Οἱ πολῖται τὸν τετελευτηκότα ἔθαψαν δημοσίᾳ.

268.- Στρατευόντων πάντων τῶν πολιτῶν, ἔρημοι ἦσαν ἐν ταῖς οἰκίαις οἱ παῖδες.

269.- Κακῶς ποιοῦντες οὐδένα ἀνθρώπων, σώοι ἐσόμεθα. Οἱ κακῶς ποιοῦντες οὐκ ἀεὶ σώοι ἔσονται.

270.- Φύγοντος τοὺ λέοντος εἰς ἀμφίστομον σπήλαιον, Ἡρακλῆς τὴν ἕτεραν ἀπῳκοδόμησεν εἴσοδον.

271.- Ἐν τῇ ψυχῇ πεφυτευμέναι αἱ ἡδοναὶ πείθουσιν αὐτὴν μὴ σωφρονεῖν.

272.- Δεῖ τοὺς ἄρχοντας ἐπιμελεῖσθαι ὅπως οἱ πολῖται εἰρήνην ἕξουσιν.

273.- Σιγὴ οὖν ἐγένετο ταῦτα εἰπόντος τοὺ Σωκράτους.

274.- Τοὺτων τῶν βούλων βουλευθεισῶν, οἱ στρατηγοὶ ἐκέλευσαν τὰς σκηνὰς ἱδρυθῆναι αὐτίκα.

275.- Προμηθεὺς δὲ ἐξ ὕδατος καὶ γῆς ἀνθρώπους πλάσας ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ πῦρ.

276.- Χρὴ μὲν βεβουλεῦσθαι πρὸ τοῦ ἔργου. χρὴ δὲ τὸν βολευσάμενον βούλεσθαι τὴν βουλὴν ταχέως πράττειν.

277.- Μηδενὸς ἔτι ἀγορεύειν ἐθέλοντος, οἱ γέροντες περὶ τῶν πραγμάτων βουλεύσουσιν.

278.- Οἱ πολεμίοι, λελυμένων τῶν ἵππων, αἰθρίας τε γενομένης καὶ ἡλίου ἐκλάμψαντος, ἐμάχοντο μετ` ἀλλήλων.

279.- Περικλέους ἡγουμένου, πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεδείξαντο οἱ Ἀθηναῖοι

280.- Τοῦ μαθητοῦ ὄντος σοφοῦ, ὁ δὲ διδάσκαλος χαίρει.

281.- Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πολιορκούμενοι κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἠπόρουν τί χρὴ ποιεῖν, οὔτε νεῶν οὔτε συμμάχων αὐτοῖς ὄντων οὔτε σίτου.

282.- Λέγουσιν ὡς φίλος αὐτοῖς πᾶς ἄνθρωπος.

283.- Πυθαγόρας ἐτόλμησε λέγειν ὅτι τὸ μὲν σῶμα θνητόν, ἡ δὲ ψυχὴ ἀθάνατος.

284.- Λέγει ὃ ἐθέλεις, χειρὶ δὲ μὴ ψαύσῃς μου.

285.- Μὴ πιστεύσωμεν τοῖς πονηροῖς.

286.- Πρῶτον μὲν ἀκούσωμεν τοῦ ἀνδρός, ἔπειτα δ’ ἀκούσαντες, βουλευσώμεθα.

287.- Νέος ὤν, ὦ παῖ, ἄκουσον τῶν γερόντων.

288.- Τοῖς κακοῖς μὴ πιστεύσῃς.

289.- Νόμιζε μηδὲν μητρὸς εὐμενέστερον.

290.- Παῖς ὤν, εὐσεβὴς ἴσθι, καὶ θεοὶ ἀεὶ ἔσονται σοὶ εὖνοι.

291.- Δίωκε τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, ὧν αἱ ἀρεται μεγάλαι εἰσίν.

292.- Σωκράτης μάλιστα ἐθυμάζετο ἐπὶ τῷ εὐθύμως τε καὶ εὐκόλως ζῆν.

293.- Αὕτη ἄλλη πρόφασις ἦν αὐτῷ τοῦ ἀθροίζειν στράτευμα.

294.- Ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ μοι δοκεῖ δίκαιά τε καὶ σεμνὴ εἶναι.

295.- Ἐπειδὴ οὐκ εἴρηκας, δίκαιος εἶ νῦν εἰπεῖν.