Εἴ τι καλὸν μανθάνουσιν οἱ νεανίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτὸ φυλάττουσιν.



miércoles, 30 de mayo de 2012

control pronomes

-Ὅστις ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκει, οὗτος ἄξιος ἐπαίνου.
O que morre pola patria, ese é digno de eloxio

᾿Έλεγε ἀναξίους τινας ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς λύειν.
Dicía que uns homes indignos rompían os pactos

Βούλομαι τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων διώκειν, ὧν αἱ ἀρεταὶ μεγάλαι εἰσιν.
Quero perseguir a compañía daqueles homes, cuxas virtudes son grandes

Πρωτεὺς οὐκ ἦν ἀεὶ ἐν τῇ αὐτῇ μορφῇ.
Proteo non estaba sempre na mesma forma

Λέγω περὶ τούτου τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπαινῶ αὐτόν.
Falo acerca dese home e elóxioo

Οὗτος κελεύει τοὺς ἀνθρώπους ταῦτα ποιεῖν.

El ordena que os homes fagan esas cousas

Τοὺς μὲν ἄλλους πονηροὺς λέγεις, σὺ δ᾿ αὐτός ἄξιος εἶ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος
Chamas aos demáis malvados, pero ti mesmo es digno dese nome.

sábado, 19 de mayo de 2012

A Anábasis


En la “Anábasis” o “Marcha hacia el interior”, Jenofonte narra la expedición de los 10.000 mercenarios griegos reclutados por Ciro para unirse a su ejército e ir contra su hermano, el rey persa Artajerjes. Entre esos mercenarios se hallaba el propio Jenofonte que fue invitado a ir por su amigo Próxeno.
Reclutados con la disculpa de ir contra “los Pisidas”, los soldados se amotinan al enterarse del verdadero fin de la expedición, pero continúan gracias a un aumento de sueldo. Llegan hasta Babilonia donde tiene lugar la batalla de Cunaxa, en la que muere Ciro. Después han de regresar dirigidos por varios generales y por el propio Jenofonte, perseguidos por los persas al mando del sátrapa Tisafernes. Finalmente y después de un año regresan a Grecia. Jenofonte escribió esta obra, en forma de diario militar porque creía que no se le había dado a esta expedición el mérito que había tenido y en la que él consideraba haber desempeñado un gran papel.

martes, 15 de mayo de 2012

Como hoxe estiven ocupada cunha actividade na biblioteca polo Día das Letras Galegas, non tiven ocasión de darvos as notas. Mañá estaréi no centro á vosa disposición de 11.20 a 12.10 na biblioteca para ensinarvos os exames.
Como era de esperar porque traballaron, non teñen que ir á repesca Tamara e Antía. As demáis tedes que facer o exame o próximo luns día 21 á hora de grego, é dicir a partir das 12.30. Buscádeme na biblioteca se vedes que tardo.
Aconsello traducir varios exames de selectividade estes días, un diario como mínimo, dous diarios moito mellor. Tedes sen facer os exames desde setembro 2008 a xuño 2004 (estan no enlace que di ciug). Se necesitarades practicar máis, podedes facelo cos exames do final da antoloxía.
Para dúbidas estaréi no centro os días e ás horas da clase de grego.

miércoles, 9 de mayo de 2012

Exercicios para o venres

Analiza morfoloxicamente as seguintes palabras:

τοὺς κόλακας
τῇ Ἑλλάδι
τὸν Ἕκτορα
τῶν ἀλεκτρυόνων
ταῖς γυναιξίν
τοὺς λύκους
αἱ θυγατέρες
τὰς ἀρετάς

Analiza sintácticamente e traduce:

1-    Ἀλέξανδρος ὑπὸ τοῦ Ἀριστοτέλου ἐπαιδεύθη, ὃς ἀγαθὸς φιλόσοφος ἦν.

-Λέγεις μὲν εὖ τε καὶ δικαίως, πράττεις δὲ κακῶς τε καὶ ἀδίκως.

2-    Ἀριστείδης, ὃς δίκαιος ἀγαθὸς ἦν, ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἐφυγαδεύθη ἐξ Ἀθηνῶν.

-Οἱ Ἀθηναῖοι διακομίζονται ἐκ τῶν ἀγρῶν παῖδας καὶ γυναῖκας. 

3-    Τὰ ἱερὰ εἰς τὸ ἱερὸν ὑπὸ τῶν παρθένων φέρεται.

-Ὅστις ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκει, οὗτος ἄξιος ἐπαίνου.

4-    ᾿Έλεγε ἀναξίους τινας ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς λύειν.

-Βουλόμεθα οὖν πλουτεῖν, ἀλλ᾿ οὐ δυνάμεθα.

5-    Ἀλέξανδρος ἐκέλευε ἐξ Ἀθηνῶν πρὸς τὴν θάλατταν βαίνειν.

-Οἱ μὲν ἄνθρωποι ὑπὸ τῶν ἀθανάτων θεῶν ἐβασιλεύοντο, οι δὲ θεοὶ τῇ ἀνάγκῃ. 

6-    Οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀνδρεῖοι ἐνομίζοντο ὑπὸ τῶν παλαίων Ἑλλήνων.

-Ἡ ἐν φίλοις εὔνοια καιρῷ κρίνεται.

7-    Βούλομαι τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων διώκειν, ὧν αἱ ἀρεταὶ μεγάλαι εἰσίν.

-Εὐδαίμονες οὖν εἰσιν οἱ διδάσκαλοι, οἳ τοὺς μαθητὰς καλῶς πεπαιδεύκασι.

Un regalo

Un regalo para os de 1º para que disfruten de algo ben fermoso despois do esforzo do exame de hoxe. Tamén para os de 2º para animalos a facer un último esforzo ante o exame do venres.

martes, 8 de mayo de 2012

A asemblea de mulleres (comentario)

  1. Contexto histórico da obra:
principios do s. IV a.C. (estrenouse no ano 392 a.C.) en plena decadencia económica de Atenas tras a derrota na Guerra do Peloponeso, a tiranía dos Trinta tiranos, a posterior restauración da democracia e a reconstrución dos muros.

2. Tema central:

crítica do momento que vive a cidade, pero non en nome do pasado, senón dun mundo utópico fantástico que non pode existir, basado en tres piares:
  • xinecocracia: o poder pasa ás mulleres, que en esta época estaban privadas de dereitos políticos, de presencia social e de capacidade para intervir en actividades económicas. Por iso, para o espectador ateniense desta época a xinecocracia é pura fantasía cómica, puro disparate utópico. As mulleres van a mandar como mulleres, como amas de casa. Polo tanto non hai masculinización das mulleres senón feminización do poder. A lección implícita é que agora que Atenas está arruinada e sen imperio acabouse a política (que é cousa de homes) e imponse a economía (οἰκονομία)
  • comunismo: propiedades, terra, alimentación, modo de vida...todo será común. O comunismo quere acabar coa pobreza e a desigualdade que alimentan o resentimento, a delincuencia e os usos perversos e demagóxicos da lei que están na orixe da crise da cidade democrática.
    Esta revolución económica é consecuencia da xinecocracia; agora que o poder político pasou ás mulleres, a administración da cidade equipárase á dunha casa.. Toda a cidade é un inmenso fogar e a oposición vida pública – vida privada queda abolida porque a vida privada o ocupa todo. Por iso a ágora acaba convertida nunha inmensa despensa, chea de menaxe de cociña que Cremes transporta ata alí en unha “procesión” que reproduce dunha forma paródica a procesión das Panateneas.
  • comunismo sexual: o comunismo sexual é consecuencia natural do comunismo de bens; o libre acceso ao sexo trata de evitar a picaresca de cidadans remisos a entregar seus bens ao fondo común para conservar uns recursos cos que obter as mulleres máis novas e desexables. O matrimonio tradicional, que regula a transmisión de propiedades a un herdeiro e a situación económica da muller, xa non ten sentido nunha sociedade comunista. Todos os cidadans participan por igual da cidade, todos van ter igual cantidade de riquezas e propiedades, todos deben ter igual satisfacción sexual. Xa non son os homes maduros os que van a disfrutar da muller nova como obxecto sexual. O suxeito activo son agora as mulleres, canto máis vellas e feas mellor, e a vítima do comunismo sexual é un chico novo que só quere encontrarse coa súa nova amante.
 3. Desenlace:

as promesas de Praxágora ao final quedan en nada. A imaxe dun mundo sen idio nin rivalidade, sen ladróns, sen deudas nin embargos, en que TODO É DE TODOS, acaba con dúas vellas pelexando por un mozo ao que consideran da súa propiedade e ao que están dispostas a arrastrar a risco de despezalo.


A asemblea de mulleres (resumo)

Las asambleístas de ARISTÓFANES
Resumen de la obra.- Dirigidas por Praxágora, las mujeres han decidido hacerse con el poder.
La obra empieza con una intervención de la protagonista que se queja mientras espera que lleguen las demás mujeres implicadas. Hay un largo prólogo en el que Praxágora propone el plan, las mujeres lo ensayan, en medio de errores de lenguaje y comportamiento; luego marchan a la Asamblea (285 ss.) Vestidas de hombres y con barbas postizas, invaden la asamblea y decretan que se les confíe la dirección de los asuntos. En su ausencia hablan Blépiro, marido de Praxágora, y un vecino que, al no encontrar sus vestidos, aparecen con los de ellas. Llega de la Asamblea Cremes, otro vecino, que comunica a Blépiro la resolución de entregar el poder a las mujeres y el programa de éstas. A continuación llega el coro, de vuelta de la Asamblea, y recupera sus antiguos vestidos femeninos.
Praxágora explica a Blépiro y Cremes las ventajas del nuevo orden, que traerá la igualdad, la solución de los problemas económicos, la desaparición de los pleitos. En una larga escena expone sus proyectos, que inmediatamente son puestos en práctica. Todos los bienes pertenecerán al estado que subvendrá, con ellos, a las necesidades de cada uno. El trabajo lo harán los esclavos, a los que no alcanza la igualdad; las mujeres, más capaces que los hombres, llevarán la administración. «Atenas será en adelante como una única casa en la que todo pertenece a todos» (673-74). Como consecuencia de la comunidad de bienes se decreta el comunismo sexual; hombres y mujeres podrán disfrutar sexualmente unos de otros de acuerdo con regulaciones que se pretenden democráticas e igualitarias.
La segunda parte de la obra muestra las dificultades del nuevo paraíso comunista. ¿Cómo debe entender el ciudadano, en el nuevo régimen, sus derechos y deberes? Dos decretos ilustran la cuestión. Por el primero todos los ciudadanos deben entregar al estado sus propiedades. El ingenuo Cremes, dispuesto a cumplir la orden, recibe los desinteresados consejos de un espabilado que piensa que es mejor esperar, mientras se pueda, y aprovecharse entretanto de la generosidad de los demás. Parte rápido hacia la comida mientras Cremes organiza la entrega de su ajuar doméstico, en un relato que parodia la organización de la procesión de las Panataneas. Ocupado en cumplir la ley Cremes llega tarde a la cena y se queda sin participar. El segundo decreto establece que todo hombre, antes de gozar de una mujer joven, debe complacer a una vieja. Y así un joven que espera a su amada, se ve acosado por tres viejas que invocan el derecho que les asiste. Una de ellas aduce su derecho a ser la primera en razón de su mayor fealdad (1077 y ss.). Así es, argumentan las viejas, la vida en una democracia (944 y ss.). La ilusión creada por el plan de Praxágora es finalmente destruida (1147 y ss) por si alguna duda cabía de la viabilidad de la utopía comunista.
Todo termina con una escena de banquete y danza, también usual al final de las comedias.

A comedia grega

O teatro en Grecia xurdiu na 2ª metade do s. VI a.C., no momento no que a poesía lírica comezaba a decaer (malia o exemplo de Píndaro no s. V), e mantívose como xénero dominante até o comezo da etapa helenística, cando épica, lírica e teatro empezaron a cultivarse de forma diferente e simultánea.A comedia (κωμῳδία, como xa nos di Aristóteles na súa Poética) é un dos tres xéneros teatrais, xunto á traxedia e ao drama satírico, todos eles escritos en verso. Desenvolvía temas da vida cotiá tratados con risa, burla e humor: a trama consistía nun problema que o heroe cómico acababa solucionando, acadando un final feliz que, xeralmente, se conseguía por medio de elementos sobrenaturais e fantásticos. A linguaxe e o estilo estaban acordes coas clases sociais representadas polas personaxes, e a miúdo incluían xiros propios da linguaxe popular.Distínguense dúas etapas

1-A comedia antiga, con ARISTÓFANES como máximo representante, criticaba a situación política derivada da Guerra do Peloponeso.

2-A comedia nova, na que destaca MENANDRO, trataba temas costumistas e moralizantes e tiña como finalidade a evasión da realidade.

Ao igual que a traxedia, este xénero teatral estaba relacionado co culto ao deus Dioniso e representábase no seu teatro. O elenco constaba de 2 ou 3 actores que interpretaban todas as personaxes valéndose de máscaras e vestidos, e un coro dirixido polo corifeo. Co verso combinábase a música e a danza.

máis frases para preparar o exame


Analiza e traduce estas frases: -
-Καλόν ἐστὶ τὰς τῶν φίλων συμβουλίας ἀκούειν.
É fermoso escoitar os consellos dos amigos
-Βούλομαι αὐτοῖς σύμμαχος εἶναι καὶ πέμπω αὐτοῖς χρήματα.
Quero ser o seu aliado e envíolles diñeiro.
-Ὁ στρατηγὸς ἐνομίζετο ἀνδρεῖος ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν
O xeneral era considerado valiente polos soldados.
-Τοῖς θεοῖς ὑπὸ τῶν νικητῶν πολλὰ ἱερὰ ἱδρυθήσεται

Moitos templos serán construídos aos deuses polos vencedores
-Οἱ Ἀθηναῖοι Ἀριστείδην ἐφυγάδευον, ὃν δίκαιον ἐνόμιζον.
Os atenienses desterraban a Arístides, ao que (a quen) consideraban xusto.

lunes, 7 de mayo de 2012

ΜΑΙΟ 2012

Para practicar para o exame do mércores. Ánimo e a traballar!

Pon en xenitivo singular os seguintes nominativos:
ποιμήν, γαστήρ, παῖς, γύψ, θάλαττα, ῥίς, ῥήτωρ, βίος

Pon en nominativo singular os seguintes xenitivos:
ποδός, σώματος, πατρίδος, ἡγεμόνος, κεφαλῆς, σαρκός, γυναικός, ἀνδρός, ἀνέμου.

Analiza morfoloxicamente os seguintes verbos:
θύσονται

ἐκινδυνεύθην
ἀκούσομεν
ἐθύοντο
πεπύρευκας
ἐπεπρωτεύμεθα
λέγεσθαι
παρεῖναι
Analiza sintácticamente e traduce as seguintes frases:

-Ὁ στρατηγὸς κελεύει αὐτοὺς λέγειν ταῦτα τοῖς στρατιώταις
-Οἱ στρατιῶται ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ στρατηγοῦ οὐκ ἀμελοῦνται, ὃς ἀεὶ αὐτῶν ἀκούει.
-Ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἣ παρὰ τὸν ποταμὸν ἦν, καλὸς ἵππος ἦν, ὃν Τεύκρῳ Φοῖβος Ἀπόλλων ἐδεδώκει (plusc. de δίδωμι).
-Βούλομαι αὐτοῖς σύμμαχος εἶναι καὶ πέμπω αὐτοῖς χρήματα.