Frases páxina 69 exercicios 10 e 11
a) Uns homes son xustos, outros inxustos.
b) Eses filósofos coñecen o fermoso e o vergonzoso, o bo e o malo, o xusto e o inxusto.
c) Os poetas din esa palabra (ese discurso).
d) Uns din isto, outros iso.
e) Temos esa opinión.
f) Delos é unha illa pequena.
g) Iso é o querido para os deuses.
h) Gorxias é culpable de iso.
-Τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν κακοί, οἱ δὲ ἀγαθοί.
Εἴ τι καλὸν μανθάνουσιν οἱ νεανίαι ἐν τῇ ψυχῇ αὐτὸ φυλάττουσιν.
TAREFAS
jueves, 8 de diciembre de 2016
sábado, 19 de noviembre de 2016
Lista 4
συνεγράφομεν:
παρεγένοντο:
ἔνεισι:
λαμβάνοι:
ἐκαθέζοντο:
ἔσεσθε:
συνεβούλευσα:
γενέσθαι:
παύσεσθαι:
παρῆσαν:
γένηται:
ἐτύχομεν:
παρεγένοντο:
ἔνεισι:
λαμβάνοι:
ἐκαθέζοντο:
ἔσεσθε:
συνεβούλευσα:
γενέσθαι:
παύσεσθαι:
παρῆσαν:
γένηται:
ἐτύχομεν:
viernes, 18 de noviembre de 2016
sábado, 29 de octubre de 2016
viernes, 28 de octubre de 2016
Tareas para 2º
Lista 3
ὥρμησαν:
κατεκόπησαν:
ἐπολέμουν:
απήγγελλον:
ἔσεσθε:
κατέσχεν:
φοροῦσι:
Traduce o seguinte texto:
Na rexión hai animais de todo tipo:
κατέπλευσεν:
παρεῖχον:
ἠπείλει: ὥρμησαν:
κατεκόπησαν:
ἐπολέμουν:
απήγγελλον:
ἔσεσθε:
κατέσχεν:
φοροῦσι:
Na rexión hai animais de todo tipo:
Tareas para 1º
-Analiza morfoloxicamente os seguintes femininos da 1ª declinación:
αἱ δόξαι:
τὴν πηγήν:
τῇ μοίρᾳ:
τὰς ἀνάγκας
-Analiza morfoloxicamente os seguintes verbos (persona, nº, tiempo, modo, voz e verbo)
Exemplo: ἐχεις: 2ªsing. presente indicativo activo de ἔχω
ἀκούετε:
εἰσίν:
θέλει:
πείθουσιν:
-Analiza sintacticamente e traduce as seguintes frases:
.Αἱ μάχαι κακαί (κακή =mala) εἰσίν.
.Ἡ θεὰ καλή (fermosa) ἐστίν.
.Αἱ οἰκίαι τῆς ἀγορᾶς μικραί (μικρά=pequena) εἰσιν.
.Ἐθέλομεν τῇ ψυχῇ εἰρήνην.
αἱ δόξαι:
τὴν πηγήν:
τῇ μοίρᾳ:
τὰς ἀνάγκας
-Analiza morfoloxicamente os seguintes verbos (persona, nº, tiempo, modo, voz e verbo)
Exemplo: ἐχεις: 2ªsing. presente indicativo activo de ἔχω
ἀκούετε:
εἰσίν:
θέλει:
πείθουσιν:
-Analiza sintacticamente e traduce as seguintes frases:
.Αἱ μάχαι κακαί (κακή =mala) εἰσίν.
.Ἡ θεὰ καλή (fermosa) ἐστίν.
.Αἱ οἰκίαι τῆς ἀγορᾶς μικραί (μικρά=pequena) εἰσιν.
.Ἐθέλομεν τῇ ψυχῇ εἰρήνην.
viernes, 21 de octubre de 2016
lunes, 17 de octubre de 2016
Palabra para clasificar
Clasifica cada unha das letras das seguintes palabras:
ἀσέβεια
οὐδεμιᾷ
καταφρονέω
ἀσέβεια
οὐδεμιᾷ
καταφρονέω
miércoles, 12 de octubre de 2016
Os aqueos de fermosas grebas
Falando estes días da épica, mencionamos partes da armadura dun guerreiro aqueo. Sirvan de exemplo estas fotos que saquéi nun museo de Barcelona.
martes, 27 de septiembre de 2016
Papiros
Esta semana estivemos a falar da literatura grega e da súa transmisión. Aquí vos deixo estas fotos que saquéi a uns papiros nun Museo de Barcelona.
viernes, 23 de septiembre de 2016
Dioses olímpicos 4º
Zeus ()
Hera ()
Poseidón ()
Hades ()
Atenea ()
Apolo ()
Ártemis ()
Afrodita ()
Ares ()
Hefesto
Hermes ()
Dioniso
Deméter
Data de entrega 25 de novembro
Hera ()
Poseidón ()
Hades ()
Atenea ()
Apolo ()
Ártemis ()
Afrodita ()
Ares ()
Hefesto
Hermes ()
Dioniso
Deméter
Data de entrega 25 de novembro
jueves, 15 de septiembre de 2016
Benvidos a un novo curso!!
Quero dar a benvida ao alumnado de Grego neste curso 2016-2017, darlle a noraboa por escoller esta materia e espero que se mergullen con interese e entusiasmo.
Para celebrar este primeiro día de clase, déixovos este vídeo.
Para celebrar este primeiro día de clase, déixovos este vídeo.
martes, 2 de agosto de 2016
Máis frases para o verán
Estas
son para practicar principalmente infinitivo e dobre acusativo e están
sacadas da aula virtual:
Ἐν
τῇ ἀγορᾷ παῖδες ἦσαν.
Αὐτῷ
πολλὰ χρήματα ἐστίν.
Κακόν
ἐστι ἄδικος εἶναι.
Ἀεὶ
καλὸν ἐστὶ τὴν ἀλήθειαν λέγειν.
Ἀδύνατόν
ἐστι φίλους ἔχειν.
Αἱ
τῆς Σπάρτης γυναῖκες ἐν τοῖς γυμνασίοις
ἐμάνθανον εἶναι ἰσχυραί.
Ὁ
ἀνθρώπινος βίος δῶρον τοῦ οὐρανοῦ
ἐστι καὶ δεῖ τὸν θεὸν σέβειν οὐ μόνον
τῇ γλώττῃ καὶ τοῖς λόγοις ἀλλὰ καὶ
τοῖς ἔργοις.
Ὁ
ῥήτωρ ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγει.
Οἱ
μὲν τῶν στρατιωτῶν ἐφύλαττον τὴν
πύλην, οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν ἔφευγον
Ἐγὼ
ἐθέλω τὸν φίλον αὐτοῦ γιγνώσκειν.
Ἐν
ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ οἱ Ἀθηναῖοι
δημοκρατίαν ἀγαθὴν ἐνόμιζον.
Τῶν
ἀνθρώπων οἱ μὲν δίκαιοι εἰσίν, οἱ
δ᾿ ἄδικοι.
Οἱ
μὲν λέγουσι τάδε, οἱ δὲ ταῦτα.
Δεῖ
τὴν ἑταίρειαν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων
διώκειν
Ἐβούλευον
τὴν πατρίδα τοῖς ὅπλοις σῴζειν.
Χρὴ
τὸν στρατιώτην τὸν ἄρχοντα καὶ τοὺς
πολεμίους φοβείσθαι.
Ὁ
διδάσκαλος ἐκέλευσεν ἡμᾶς ἀναγιγνώσκειν
τὸν Ὅμηρον, ὃς ἄριστος ποιητὴς ἦν.
Οἱ
παλαιοὶ σοφοὶ ἔλεγον τοὺς θεοὺς εἶναι
ἀθανάτους.
Δεῖ
τὸν βασιλέα δίκαιον εἶναι.
Οἱ
Ἕλληνες ἐνόμιζον ἀναγκαῖον τὸν
νόμον.
Οὗτος
ὁ ἄνθρωπος ἐμέ τε καί σε νομίζει
ἀγαθοὺς φίλους.
῾Ο
Πρωταγόρας ποιήσει σε σοφόν.
Οἱ
ἄνθρωποι τὴν ἀρητὴν τοὺς παῖδας
διδάσκουσιν
Δεῖ
καλὸς καὶ ἀγαθὸς εἶναι.
Ἐθέλω
ταῦτα εἰς τὴν ἀγορὰν φέρειν.
Ὁ
κύριος κελεύσει ταῦτα ποιεῖν.
Τῷ
πολίτῃ συμφέρει τὰ δίκαια λέγειν
καί ποιεῖν.
Χρὴ
τὴν ἀλήθειαν ἀεὶ λέγειν.
Ἡμεῖς
ἐθέλομεν τοῦτον γιγνώσκειν.
Ἐκέλευες
ταύτην τὴν ἐπιστολὴν γράφειν.
Κακόν
ἐστι τοὺς τῶν φίλων λόγους οὐκ
ἀκούειν.
Οἱ
Ἀθηναῖοι ἔλεγον τὴν εἰρήνην ἀναγκαῖαν
εἶναι.
Λέγω
τὸν πονηρὸν ἄνθρωπον φίλους οὐκ
ἒχειν.
Βούλομαι
αὐτοῖς σύμμαχος εἶναι καὶ πέμπω
αὐτοῖς χρήματα.
Ἐνόμίζον
ὑμῖν εἶναι ἀεὶ φίλος καὶ σύμμαχος
᾿Εκεῖνοι
τὸν ἥλιον ἔλεγον ὀφθαλμὸν τοῦ οὐρανοῦ.
Ἀλλ᾿
οὐκ αἰτίους τούτων τῶν πραγμάτων
νομίζω τοὺς θεοὺς.
Οἱ
φιλόσοφοι τὴν ἀρητὴν ὑγίειαν τῆς
ψυχῆς ἐνόμιζον
Αὐτὸς
δὲ νομίζω τόνδε τὸν διδάσκαλον ἄξιον
ἐπαίνου.
Τοὺς
μὲν ἄλλους πονηροὺς λέγεις, σὺ δ᾿
αὐτός ἄξιος εἶ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος
Οὗτος
κελεύει τοὺς ἀνθρώπους ταῦτα ποιεῖν.
Αὐτὸς
δὲ νομίζω τούτους τοὺς παῖδας ἀξίους
ἐπαίνου εἶναι.
Λέγω
αὐτὸν εἶναι τῆς ἀδικίας αἴτιον.
Λέγουσιν
οἱ σοφοὶ ἡμᾶς φύειν πρὸς τὴν ἀρετήν.
Ὁ
φόβος ἐκώλυε τοὺς στρατιώτας
προσβάλλειν τὴν πόλιν.
Ἀναγκαῖον
ἐστὶ τοὺς ποιητὰς φεύγειν τοὺς
κόλακας.
Ἔλεγε
ἀναξίους ἀνθρώπους τὰς σπονδὰς
λύειν.
Οἱ
πολέμιοι, οἳ νυκτὸς ἔλυσαν τὰς σπονδάς,
ἐνόμιζον τοὺς φύλακας ἐν ταῖς σκηναίς
οὐκ εἶναι.
miércoles, 29 de junio de 2016
PRÁCTICA SETEMBRO PARA 1º de BACH.
Comezade con estes exercicios e mais adiante, cara ao 20 de xullo, mais ou menos, poñeréivos outros. Non vos asustedes polos textos, son fáciles, tal vez mais fáciles que moitas frases. Xa me diredes. A partir do 15 de xullo comezarei a mirar de cando en vez o blog e a resolver as dúbidas. Un saúdo e FELIZ VERÁN!! Καλό καλοκαίρι!!
Ah! Ao mellor tedes que consultar o dicionario de Grego. Se non tedes, hai en calquera biblioteca municipal, supoño. Se non, pasade polo Instituto e que vos deixen un da biblioteca.
Ah! Ao mellor tedes que consultar o dicionario de Grego. Se non tedes, hai en calquera biblioteca municipal, supoño. Se non, pasade polo Instituto e que vos deixen un da biblioteca.
EXAME SETEMBRO 2015
Este é o exame de setembro do ano pasado. Logo poño as frases para practicar no verán.
1º) Analiza morfolóxicamente e enuncia as seguintes palabras:
αἱ ἁμίλλαι
τῶν ὀνομάτων
τοὺς κλεπτάς
τὸν νόμον
τῷ ποιμένι
τὰ παιδία
ταῖς ἀμπέλοις
οἱ φύλακες
τοὺς πατέρας
τῇ σφαίρᾳ
2º) Analiza morfolóxicamente e enuncia os seguintes verbos:
ἐφόνευσας
φεύγειν
ἐθαυμάζετο
ἔπεμπον
πεπαύκασι
πιστεύομεν
θύεται
ἦν
παυσόμεθα
πρωτεύεσθαι
3º) Analiza sintácticamente e traduce as seguintes frases:
1. Αἰτία εἰρήνης τῇ ψυχῇ ἡ θάλαττα ἐστίν.
2. Ἥδε ἡ ναῦς εἰς τὰς νήσους ἄγει ἐκ τῆς Ἀττικῆς.
3. Ὁ δικαστὴς ἔλεγεν αὐτῷ τάδε.
4. Χρὴ τοὺς πολεμίους φοβεῖσθαι.
5. Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι φιλοσοφίαν τοὺς μαθητὰς διδάσκουσιν.
6. Οἱ Ἕλληνες ἐνόμιζον ἀναγκαῖον εἶναι τὸν νόμον.
7. Ὁ Ἀριστοτέλης, ὃς ἀγαθὸς φιλόσοφος ἦν, τὸν Ἀλέξανδρον ἐπαίδευσεν.
8. Οἱ φιλόσοφοι σοφοὶ ἐνομίζοντο ὑπὸ τῶν παλαίων Ἑλλήνων.
9. ῾Υμεῖς μὲν σοφώτεροι αὐτῶν ἐστέ, ἡμεῖς δὲ ἰσχυρότεροι ὑμῶν ἐσμέν
10. Ἃ κελεύει ὁ ἡγεμών, ταύτα ποιοῦμεν.
4º) Explica brevemente quen son os seguintes personaxes:
Homero
Eros
Odiseo
Hermes
Pandora
Schliemann
Perséfone
Agamenón
Patroclo
Tritón
5º) Define os seguintes termos e indica os étimos gregos:
talasocracia
pederastia
eutanasia
pentatlón
6º) Atopa o maior número posible de helenismos das seguintes palabras gregas:
ἄνθρωπος
ἀρχή
ὄνομα
γυνή (γυναικός)
δῆμος
πόλεμος
7º) A guerra de Troia
1º) Analiza morfolóxicamente e enuncia as seguintes palabras:
αἱ ἁμίλλαι
τῶν ὀνομάτων
τοὺς κλεπτάς
τὸν νόμον
τῷ ποιμένι
τὰ παιδία
ταῖς ἀμπέλοις
οἱ φύλακες
τοὺς πατέρας
τῇ σφαίρᾳ
2º) Analiza morfolóxicamente e enuncia os seguintes verbos:
ἐφόνευσας
φεύγειν
ἐθαυμάζετο
ἔπεμπον
πεπαύκασι
πιστεύομεν
θύεται
ἦν
παυσόμεθα
πρωτεύεσθαι
3º) Analiza sintácticamente e traduce as seguintes frases:
1. Αἰτία εἰρήνης τῇ ψυχῇ ἡ θάλαττα ἐστίν.
2. Ἥδε ἡ ναῦς εἰς τὰς νήσους ἄγει ἐκ τῆς Ἀττικῆς.
3. Ὁ δικαστὴς ἔλεγεν αὐτῷ τάδε.
4. Χρὴ τοὺς πολεμίους φοβεῖσθαι.
5. Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι φιλοσοφίαν τοὺς μαθητὰς διδάσκουσιν.
6. Οἱ Ἕλληνες ἐνόμιζον ἀναγκαῖον εἶναι τὸν νόμον.
7. Ὁ Ἀριστοτέλης, ὃς ἀγαθὸς φιλόσοφος ἦν, τὸν Ἀλέξανδρον ἐπαίδευσεν.
8. Οἱ φιλόσοφοι σοφοὶ ἐνομίζοντο ὑπὸ τῶν παλαίων Ἑλλήνων.
9. ῾Υμεῖς μὲν σοφώτεροι αὐτῶν ἐστέ, ἡμεῖς δὲ ἰσχυρότεροι ὑμῶν ἐσμέν
10. Ἃ κελεύει ὁ ἡγεμών, ταύτα ποιοῦμεν.
4º) Explica brevemente quen son os seguintes personaxes:
Homero
Eros
Odiseo
Hermes
Pandora
Schliemann
Perséfone
Agamenón
Patroclo
Tritón
5º) Define os seguintes termos e indica os étimos gregos:
talasocracia
pederastia
eutanasia
pentatlón
6º) Atopa o maior número posible de helenismos das seguintes palabras gregas:
ἄνθρωπος
ἀρχή
ὄνομα
γυνή (γυναικός)
δῆμος
πόλεμος
7º) A guerra de Troia
jueves, 16 de junio de 2016
lunes, 30 de mayo de 2016
miércoles, 11 de mayo de 2016
A leoa e a raposa
Unha leoa era inxuriada por unha raposa por parir un fillo durante todo el tiempo (toda su vida), "un -dixo-pero león".
A fábula mostra que a beleza non está na cantidade senón na virtude.
A fábula mostra que a beleza non está na cantidade senón na virtude.
viernes, 6 de mayo de 2016
Resumo mito de Edipo
Éste
es el resumen del mito de Edipo que he elaborado. Espero haber
conseguido explicarlo con claridad y no haber omitido detalles
relevantes.
La
genealogía de Edipo se remonta a Cadmo, el legendario príncipe
fenicio, hermano de Europa. Cuando ésta fue raptada por Zeus, el rey
Agenor, padre de ambos, envió a sus hijos a rescatar a su hermana.
Aunque no lo consiguió, Cadmo fundó la ciudad de Tebas, inducido
por el oráculo de Delfos. Durante ese proceso, Cadmo había matado a
un dragón propiedad de Ares, crimen que tuvo que expiar, pero
finalmente se casó con Harmonía, hija de este dios y de Afrodita.
Tuvieron varios hijos, uno de los cuales, Polidoro, heredó la
corona.
Polidoro
fue el padre de Lábdaco, quien le sucedió en el trono. Lábdaco
también ofendió a un dios, concretamente a Dionisos, al prohibir su
culto en Tebas. Cuando murió prematuramente, su tío Lico asumió la
regencia. Layo, el hijo de Lábdaco y legítimo heredero del trono,
tuvo que exiliarse obligado por los asesinos de Lico, Anfión y Zeto,
siendo acogido en la corte de Pélope, quien le confió a su hijo
Crisipo. Pero Layo traicionó a Pélope al seducir a Crisipo y por
ello recayó sobre su estirpe una maldición de Apolo (o del propio
Zeus). Cuando Anfión murió, Layo recuperó el trono de Tebas.
Layo
se casó con otra descendiente de Cadmo y Harmonía, Yocasta, hija de
Meneceo y hermana de Creonte. Como pasaba el tiempo y no tenían
hijos, Layo acudió al oráculo de Apolo, quien le vaticinó que si
el matrimonio tuviera un hijo, éste le mataría, además de desposar
a su propia madre. A pesar de todo, Yocasta tuvo un hijo, a quien
Layo decidió eliminar para evitar así que se cumpliera la profecía.
Para ello perforó los pies del niño, los ató y se lo entregó a un
pastor, para que lo matara. Pero el pastor se apiadó del bebé y se
lo entregó a su vez a otro pastor en el monte Citerón. Este segundo
pastor resultó ser un siervo del rey de Corinto, Pólibo, que no
había tenido descendencia con su esposa Mérope, por lo cual
adoptaron a Edipo.
Edipo
creció en la corte de Corinto, creyéndose hijo de los reyes, pero
en un banquete un hombre ebrio le comunicó que ellos no eran sus
verdaderos padres. Como la explicación proporcionada por Pólibo y
Mérope al respecto no le satisfizo, Edipo acudió a Delfos a
consultar al oráculo, interrogándole acerca de su ascendencia. El
oráculo no respondió a su pregunta, limitándose a transmitirle que
estaba destinado a matar a su padre, y a casarse y tener hijos con su
madre. Aterrado ante tal despropósito, Edipo decidió no volver a
Corinto, para evitar que el oráculo se cumpliera en las personas de
Pólibo y Mérope, que él cree sus padres. Entonces se dirigió a
Tebas.
En
el trayecto, tiene un altercado en un cruce de caminos con un
personaje de aspecto distinguido que viaja en carruaje en sentido
contrario, acompañado por un pequeño séquito. En la refriega,
Edipo mata a los componentes del grupo, incluido el que ostenta el
mando, sin saber por supuesto, que se trata de su verdadero padre.
Sólo uno de los sirvientes de Layo sobrevive, al conseguir huir de
Edipo.
El
viaje que había emprendido Layo tenía como destino Delfos, cuyo
oráculo pretendía que le proporcionase una solución a un grave
problema surgido en Tebas: la aparición de la esfinge, un ser
monstruoso que tenía aterrorizada a la ciudad, y que había sido
enviada por Hera para castigar a Tebas, por el comportamiento pasado
de Layo para con Crisipo. La esfinge proponía un acertijo a los
caminantes y mataba a los que no lo resolviesen.
Tras
el asesinato de Layo, Edipo retomó su camino hacia Tebas y en él se
encontró con la esfinge, pero fue capaz de responder correctamente a
la pregunta que ésta le formuló (adivinó que es el hombre el
animal que, a lo largo de su vida, camina primero a cuatro patas,
posteriormente a dos y por último a tres), provocando la destrucción
del monstruo. Los ciudadanos de Tebas, agradecidos por haberlos
librado de la esfinge, le ofrecieron como recompensa a su reina
Yocasta, viuda del Layo, en matrimonio, además del gobierno de la
ciudad como rey de la misma.
Edipo
acepta ambas cosas, y se convierte en el nuevo rey de Tebas,
desplazando del trono a Creonte, el hermano de Yocasta, que había
asumido el cargo tras la muerte de Layo. La profecía del oráculo se
cumple en su totalidad cuando Edipo y Yocasta tienen hijos: dos
mujeres (Antígona e Ismena) y dos varones (Eteocles y Polinices).
Años
después, la peste asola Tebas y para encontrar una solución a esta
nueva desgracia que se cierne sobre la ciudad, Edipo envía a su
cuñado Creonte a Delfos. A partir de aquí se desarrolla el
argumento de la tragedia de Sófocles.
Sobre
varios puntos de los “hechos” anteriores al relato de Sófocles,
existen diversas versiones, pero estas son las que se citan con más
frecuencia y las que creo que se pueden deducir del texto de Edipo
Rey.
También
quería comentar que la película de Pasolini, Edipo
Rey (Edipo
Re,
1967), además de los hechos narrados en la tragedia de Sófocles,
incluye la práctica totalidad del mito, y también escenas del
suicidio de Yocasta y de la automutilación de Edipo. Parece
ajustarse bien al relato mitológico en general.
Sobre Edipo Rei (2)
No hay leyenda más trágica que la de Edipo. En ella se nos presenta a un hombre inocente que se ve arrastrado hacia la desgracia sólo por haber nacido y empeñarse en conocer la verdad.
Sobre Edipo recae todo el peso del destino, sobre él se ceba la maldición de Pélope sobre Layo y paga por pecados ajenos.
Edipo es hijo de Layo, rey de Tebas, y Yocasta (en Homero Epicaste). Pero su historia familiar parte de Cadmo, fundador de Tebas:
Cadmo, hermano de Europa, tuvo con Harmonía cuatro hijas y un hijo varón, de nombre Polidoro que será su sucesor. A Polidoro le sucede Lábdaco, y a éste Layo. Layo fue desterrado por Anfión y acogido en la corte de Pélope. Allí se enamoró de un hijo de Pélope, llamado Crisipo, y lo raptó. Este hecho provocó la maldición de Pélope sobre los Labdácidas, maldición que no aparece para nada en el Edipo de Sófocles.
Restablecido Layo en el trono de Tebas, a la muerte de Anfión, se casó con Yocasta...y a partir de aquí ya sabéis: el vaticinio, el niño expuesto en el Citerón, el pastor de Corinto que lo recoge y se lo entrega a sus reyes, Pólibo y Mérope, que no tienen hijos y que lo crían como propio; la consulta al oráculo de Delfos que le repite el mismo vaticinio que a Layo; su huída de quienes cree sus padres, su llegada a Tebas, la resolución del enigma de la esfinge y la boda con la reina viuda como premio.
“Edipo Rey” se considera la obra maestra de Sófocles y la más destacada del teatro griego. Su acción se sitúa años después de la llegada de Edipo al trono y de su boda con Yocasta, con la que ya tiene cuatro hijos: Eteocles, Polinices, Antígona e Ismene. Una peste asola la ciudad de Tebas, y Edipo emprende una investigación para terminar con el sufrimiento de su pueblo. Esa investigación le llevará a descubrir toda la verdad y a cegarse a sí mismo para no verla, y a
desterrarse a Colono acompañado de su hija Antígona (“Edipo en Colono” de Sófocles).
Sobre el nombre de Edipo (“el de los pies hinchados”), se nos ha transmitido que Layo le traspasa los tobillos bien con alfileres, clavos o puntas. En nuestro Edipo de Sófocles no hay tampoco rastro de deformidad física.
Sobre la encrucijada, Edipo se encuentra con el rey Layo y su comitiva en el camino de regreso de Delfos. Un criado de Layo le indica que ceda el paso. Por qué Edipo debe ceder su derecha a alguien que viene en sentido contrario, parece que la respuesta podría estar en la etimología del nombre Layo, que podría significar “zurdo”: como Layo era zurdo pretendía pasar por su
izquierda, que era la derecha de Edipo, y la dirección de la derecha era de buen augurio.
Aquí os dejo el enigma según nos lo ha transmitido un autor, Diodoro:
Τί ἐστι τὸ αὐτὸ δίπουν, τρίπουν, τετράπουν; (DIODORO, Biblioteca histórica 4.64.3.9)
¿Qué es al mismo tiempo dípodo, trípodo, tetrápodo?
Sobre Edipo recae todo el peso del destino, sobre él se ceba la maldición de Pélope sobre Layo y paga por pecados ajenos.
Edipo es hijo de Layo, rey de Tebas, y Yocasta (en Homero Epicaste). Pero su historia familiar parte de Cadmo, fundador de Tebas:
Cadmo, hermano de Europa, tuvo con Harmonía cuatro hijas y un hijo varón, de nombre Polidoro que será su sucesor. A Polidoro le sucede Lábdaco, y a éste Layo. Layo fue desterrado por Anfión y acogido en la corte de Pélope. Allí se enamoró de un hijo de Pélope, llamado Crisipo, y lo raptó. Este hecho provocó la maldición de Pélope sobre los Labdácidas, maldición que no aparece para nada en el Edipo de Sófocles.
Restablecido Layo en el trono de Tebas, a la muerte de Anfión, se casó con Yocasta...y a partir de aquí ya sabéis: el vaticinio, el niño expuesto en el Citerón, el pastor de Corinto que lo recoge y se lo entrega a sus reyes, Pólibo y Mérope, que no tienen hijos y que lo crían como propio; la consulta al oráculo de Delfos que le repite el mismo vaticinio que a Layo; su huída de quienes cree sus padres, su llegada a Tebas, la resolución del enigma de la esfinge y la boda con la reina viuda como premio.
“Edipo Rey” se considera la obra maestra de Sófocles y la más destacada del teatro griego. Su acción se sitúa años después de la llegada de Edipo al trono y de su boda con Yocasta, con la que ya tiene cuatro hijos: Eteocles, Polinices, Antígona e Ismene. Una peste asola la ciudad de Tebas, y Edipo emprende una investigación para terminar con el sufrimiento de su pueblo. Esa investigación le llevará a descubrir toda la verdad y a cegarse a sí mismo para no verla, y a
desterrarse a Colono acompañado de su hija Antígona (“Edipo en Colono” de Sófocles).
Sobre el nombre de Edipo (“el de los pies hinchados”), se nos ha transmitido que Layo le traspasa los tobillos bien con alfileres, clavos o puntas. En nuestro Edipo de Sófocles no hay tampoco rastro de deformidad física.
Sobre la encrucijada, Edipo se encuentra con el rey Layo y su comitiva en el camino de regreso de Delfos. Un criado de Layo le indica que ceda el paso. Por qué Edipo debe ceder su derecha a alguien que viene en sentido contrario, parece que la respuesta podría estar en la etimología del nombre Layo, que podría significar “zurdo”: como Layo era zurdo pretendía pasar por su
izquierda, que era la derecha de Edipo, y la dirección de la derecha era de buen augurio.
Aquí os dejo el enigma según nos lo ha transmitido un autor, Diodoro:
Τί ἐστι τὸ αὐτὸ δίπουν, τρίπουν, τετράπουν; (DIODORO, Biblioteca histórica 4.64.3.9)
¿Qué es al mismo tiempo dípodo, trípodo, tetrápodo?
Sobre "Edipo Rei"
Final de “Edipo Rey”:
CREONTE.- Pronto, en tal caso, lo alcanzarás.
EDIPO.- ¿Lo aseguras?
CREONTE.- Lo que no pienso, no suelo decirlo en vano.
EDIPO.- Sácame ahora ya de aquí.
CREONTE.- Márchate y suelta a tus hijas.
EDIPO.- En modo alguno me las arrebates.
CREONTE.- No quieras vencer en todo, cuando, incluso aquello en lo
que triunfaste, no te ha
aprovechado en la vida.
(Entran todos en palacio.)
CORIFEO.- ¡Oh habitantes de mi patria, Tebas, miren: he aquí a
Edipo, el que solucionó los
famosos enigmas y fue hombre poderosísimo; aquel al que los
ciudadanos miraban con envidia por su destino! ¡En qué cúmulo de
terribles desgracias ha venido a parar! De modo que ningún mortal
puede considerar a nadie feliz con la mira puesta en el último día,
hasta que llegue al término de su vida sin haber sufrido nada
doloroso.
Edipo
Rey en PDF
Para
terminar, un audio de Edipo Rey muy recomendable:
Edipo Rey, fechada hacia el 429-426 a.C., es el paradigma de la
tragedia griega. Destaca por la maestría de su desarrollo dramático,
que se presenta “como un único torbellino que empieza a girar
lentamente para ser cada vez más rápido y violento” (K.
Reinhardt). El papel central del propio Edipo, presente en casi cada
escena, y su búsqueda de la verdad al precio que sea, hacen de él
un personaje inolvidable y dan a esta tragedia una sensación de
rotunda perfección.
Soledad del héroe ante su destino- la pequeñez del hombre frente a
la divinidad-inexorabilidad en el cumplimiento del oráculo o
voluntad divina-poder omnímodo de los dioses frente a las posturas
racionalistas de la naciente filosofía.
Otro aspecto a destacar es lo que se ha dado en llamar la “ironía
trágica”, tanto la ironía verbal (palabras con significados
diferentes para quien habla y para quien escucha), como la ironía de
situación (explotar situaciones en las que uno o varios personajes
ignoran el verdadero estado de cosas, con consecuencias
catastróficas).
Y muy por encima de todos los yerros e ilusiones de los mortales
planea la esfera de lo divino, inaccesible al pensamiento humano,
terrible e incluso cruel, pero siempre, para Sófocles, digno de
veneración y respeto.
Leer de 225 a 275
Texto
escrito en verso: poesía
Coro:
personaje colectivo implicado en la acción y que la motiva.
Intervenía cantando. De forma recitada intervenía sólo el corifeo
(jefe del coro)
Empezó
teniendo un papel central
frente a un único personaje-actor. Poco a poco fue creciendo el nº
de actores (que nunca fueron más de 3) y el papel del coro….
Como
en época clásica el nº de actores fue de 3 como máximo, un mismo
actor tenía que representar varios papeles
Las
tragedias estaban divididas en diferentes partes (=escenas??) y entre
ellas tenía lugar la actuación del coro cantando el “estásimo”:
Estructura
-prólogo
(escena
recitada en la que se explica la hª
en trímetros yámbicos)
-párodo
(entrada del coro bailando y cantando)
.episodios
(recitados por los actores)
Entre
los episodios: los estásimos (intervenciones del coro en la
orquestra bailando), permiten el cambio de vestuario. En los
estásimos tenemos:
-estrofa,
a la que sigue la antistrofa o segundo canto con igual esquema
métrico, nº de versos que la estrofa. Ambas se cierran con el épodo
o estribillo
.éxodo
(despedida del coro cantando)
Sin olvidar que también
tenemos:
-escena del mensajero: se
presenta algo sucedido fuera y motivo del agón
-agón: enfrentamiento
-escena del mensajero: de
fuera viene la noticia del desenlace
jueves, 5 de mayo de 2016
lunes, 2 de mayo de 2016
domingo, 17 de abril de 2016
Lista 13
ἠνάγκασα: 1ºsg, aor.ind.act.ἀναγκάζω
ὁρμισθείς:
nom.m.sg.partic.aor.pas. de ὁρμίζω
ἐθαύμασα:
1ºsg. aor.ind.act. θαυμάζω
γραψάμενοι:
nom.m.pl.part.aor.med. γράφω
ἐπεισαν:
3ªpl.aor.ind.act. peίqw
ἠγνόει:
3ªsg.imp.ind.act. ἀγνοέω
καταπράξειεν:
3ªsg. aor.opt.act. κataprάssw(-ttw)
παρών:nom.masc.sg.partic.pres. act. pάreimi
ἐσόμεθα:
1ªpl.fut. de eἰmί
προῆλθον:1ªsg/3ªpl.aor.ind.act. de proέrcomai
ἰέναι:
inf.pres.act. de eἶmi
ἔφασαν:
3ª pl. imp.φημί
domingo, 13 de marzo de 2016
Práctica da evolución do latín ao castelán e ao galego
Evoluciona desde o latín as seguintes palabras, destacando a patrimonial e a culta:
octo
alienum
cunículum
fĕrrum (e breve tónica)
hĕrbam (e breve tónica)
recúperare
sŏmnum (o breve tónica)
plenum
pŏpulum (o breve tónica)
lutum
taurum
Podedes consultar o dicionario. Preguntade as dúbidas premendo en "comentarios"
octo
alienum
cunículum
fĕrrum (e breve tónica)
hĕrbam (e breve tónica)
recúperare
sŏmnum (o breve tónica)
plenum
pŏpulum (o breve tónica)
lutum
taurum
Podedes consultar o dicionario. Preguntade as dúbidas premendo en "comentarios"
miércoles, 9 de marzo de 2016
Frases de relativo
Páx. 132
d) É posible para o tirano facer e dicir o que quere.
e) É necesario facer todo canto o deus ordenou.
i) Os homes, a quen honramos, son os mellores.
l) Eu fago todo canto convén ao bo cidadán.
d) É posible para o tirano facer e dicir o que quere.
e) É necesario facer todo canto o deus ordenou.
i) Os homes, a quen honramos, son os mellores.
l) Eu fago todo canto convén ao bo cidadán.
lunes, 7 de marzo de 2016
Os deuses gregos
Non me digades que non entendedes o que di de cada un dos deuses, porque estou segura que sí o entendedes. Os alumnos de Grego, claro.
miércoles, 2 de marzo de 2016
A morte de Héctor
Héctor,
el de tremolante casco, es el héroe homérico por excelencia y, como
tal, no podía tener otra muerte que no fuera la de un héroe.
Tras
dar muerte al caballero Patroclo, Héctor es asediado por el divino
Aquiles, que busca venganza y da tres vueltas a las murallas de la
ciudad de Troya ya que Héctor no se atrevía a afrontar la lucha.
Así que Palas Atenea, en forma de Deífobo , incita a Héctor para
que afronte su destino. El divino Héctor pide al Pelida Aquiles que
se honre el cadáver del perdedor pero éste se niega ya que está
cegado de ira. La lucha comienza y enseguida Héctor se queda sin
lanzas, se da la vuelta para pedirle otra a Deífobo y es entonces
cuando se da cuenta de que todo ha sido un engaño de los dioses y
que su muerte se acerca. Aún así no se da por vencido, toma su
espada corta y se lanza hacia Aquiles. Es entonces cuando el Pelida
le da muerte clavándole la lanza entre las clavículas y la
garganta, único lugar que la armadura de Hefesto, el
ilustre artífice, dejaba
al descubierto. Una
vez muerto, el cuerpo de Héctor es lacerado por los aqueos, y
posteriormente atado por los tobillos al carro de Aquiles, que lo
arrastra extramuros. Durante doce días el cuerpo permanece expuesto
al sol y los animales, pero el dios Apolo protege el cuerpo del héroe
de estos maltratos y lo conserva impoluto. Finalmente, el rey Príamo,
con la ayuda de Hermes, se aventura hasta la tienda de Aquiles y le
suplica que le devuelva el cadáver de su hijo. Aquiles acaba
apiadándose y, a cambio de un rescate, entrega el cadáver de Héctor
a su padre, que ya en Troya realiza unos funerales.
Andrea
Morano 2ºBac.B
lunes, 29 de febrero de 2016
Lista 11-12
ναυμαχεῖν
ἐσκόπει. d
πέμψαι
ἐξελαμβάνετε: d
τιμᾷ: ιμ
ἠπείλουν:de
συνεγράφομεν: υ
κατέψευσας: κ
ἐνίκα:
ἔσονται:
ἔσχε: 3e
συγκαλέσας:
καταπράξειεν: κ
παύσεσθαι: αύ
γενέσθαι: νομ
μαθεῖν: ω
πιστεύσωμεν: 1
ἐγίγνοντο:
ἀπελθεῖν:
ἔφη:
ἐσκόπει. d
πέμψαι
ἐξελαμβάνετε: d
τιμᾷ: ιμ
ἠπείλουν:de
συνεγράφομεν: υ
κατέψευσας: κ
ἐνίκα:
ἔσονται:
ἔσχε: 3e
συγκαλέσας:
καταπράξειεν: κ
παύσεσθαι: αύ
γενέσθαι: νομ
μαθεῖν: ω
πιστεύσωμεν: 1
ἐγίγνοντο:
ἀπελθεῖν:
ἔφη:
A morte de Patroclo
En
la mitología griega, Patroclo , es
uno de los héroes griegos de la
guerra de Troya, descrita principalmente en la Ilíada.
Es un
amigo del héroe Aquiles, a quien acompañó a la guerra de Troya. En
el décimo año del conflicto, Aquiles retiró del combate a sus
tropas, los mirmidones, por una disputa con Agamenón. Sin Aquiles,
los griegos comenzaron a perder frente a los troyanos. Finalmente,
cuando éstos estaban a punto de quemar las naves griegas, Patroclo
persuadió a Aquiles para que le permitiera guiar a los mirmidones
con el objeto de librar a los griegos del desastre. Cuando Aquiles se
retiró del campo de batalla, enfadado con Agamenón, al único que
aceptaba a su lado era a su amigo Patroclo. Como la lucha se estaba
poniendo muy difícil, Patroclo le rogó que volviera a pelear.
Patroclo le pidió a Aquiles que le prestase su armadura y asi cuando
fuese al combate los troyanos se llenarían de temor nada mas verlo,
ya que pensarian que estaban ante el mismo Aquiles.Con la armadura de
Aquiles, Patroclo lanzó su carro contra los troyanos,quienes al
verlo huyeron a toda velocidad para refugiarse tras las murallas de
la ciudad. Sin embargo, al llegar a las puertas de la ciudad, Héctor
detuvo el carro y se enfrentó a Patroclo. Héctor mató con su lanza
a Patroclo y llevó la armadura de Aquiles a Troya.
Ya
muerto, Patroclo fue incinerado en una hoguera colosal junto a sus
caballos y sus perros.Tras la incineración de Patroclo, Aquiles
organiza en su honor unos juegos.
Mas tarde
, Aquiles quiso vengar la muerte de amigo Patroclo, salió al campo
de combate y mató a Héctor.
SARA.
Enfrontamento Aquiles/Agamenón
ENFRONTAMIENTO ENTRE AQUILES E AGAMENÓN
Ten lugar no
canto I da Ilíada de Homero.
Na Guerra de Troia descrita na Ilíada,
Agamenón e Aquiles son os doues homes máis poderosos. Agamenón é
o rey e Aquiles é o mellor guerrero. É o hecho de que os dous sexan
os máis poderosos o que os leva a ter unha constante competencia co
fin de mostrar a súa superioridade.
Agamenón adquire un respecto por medio
do poder e do medo pola contra Aquiles o adquire porque é un exemplo
a seguir dos soldados.
Esta etapa se caracteriza pola pelea
entre estes dous. Despies de saquear Troia rapartíronse o botín,
pero Agamenón, quitoulle a Briseida.
Foi aquí cando Aquiles entrou
en cólera. Isto non só era un insulto ao seu honor, senón que era
unha gran injusticia za que Aquiles había feito todo para conseguir
o tesouro e o botín do ue Agamenón creía que tiña dereito a
disfrutar.
A loita foise agrabando pouco a pocuo e
os gregos sufrían unha forte presión sen Aquiles. Agamenón viiuse
forzado a ofrecer a Aquiles riquezas e a devolución de Briseida pero
o gran guerrero negouse.
RAQUEL
RAQUEL
viernes, 19 de febrero de 2016
SEMANA CULTURAL: Cleopatra
CARMEN: vestido de Cleopatra e imaxe para proxectar no desfile.
PAOLA: imaxes antigas e modernas de Cleopatra, Marco Antonio e Xulio César con boa definición
AARÓN: información de Cleopatra como pioneira.
LUPE: información sobre a tumba de Cleopatra
ROMÁN: información sobre o suicidio.
GIULIANA + ANA: brevísima información para poñer como pe das fotos de Cleopatra, Marco Antonio e Xulio César
PAOLA: imaxes antigas e modernas de Cleopatra, Marco Antonio e Xulio César con boa definición
AARÓN: información de Cleopatra como pioneira.
LUPE: información sobre a tumba de Cleopatra
ROMÁN: información sobre o suicidio.
GIULIANA + ANA: brevísima información para poñer como pe das fotos de Cleopatra, Marco Antonio e Xulio César
sábado, 13 de febrero de 2016
Lista 10 (2015-16)
ἀπῆλθε
ηὐτομόλησε
ἔνεισι
παρεῖχον
εἶδον
ἀπελθεῖν
πιστεύσωμεν
ἠρώτησε
γένηται
ποιήσας
ἔλαβον
ἐγίγνοντο
ποιῆσαι
ἐβοήθουν
ηὐτομόλησε
ἔνεισι
παρεῖχον
εἶδον
ἀπελθεῖν
πιστεύσωμεν
ἠρώτησε
γένηται
ποιήσας
ἔλαβον
ἐγίγνοντο
ποιῆσαι
ἐβοήθουν
O PARTICIPIO
El participio es un adjetivo verbal, se declina, pues, en todos los casos, géneros y números.
-Los participios activos tienen como característica -ντ- y se declinan como un sustantivo en -ντ de la 3ª declinación.
-Los participios en voz media tienen el sufijo -μενος, -μένη, -μενον
PRESENTE ACTIVO // AORISTO ACTIVO
Masc. λύων, λύοντος // λύσας, λύσαντος
Femen. λύουσα, λυούσης // λύσασα, λυσάσης
Neutro: λῦον, λύοντος // λῦσαν, λύσαντος
PRESENTE MEDIO: Masc. λυόμενος, Femen. λυομένη, Neutro λυόμενον
AORISTO MEDIO: Masc. λυσάμενος, Femen. λυσαμένη, Neutro λυσάμενον
No olvideis el participio del verbo εἰμί:
Masc. ὤν, ὄντος
Femen. οὖσα, οὔσης
Neutro: ὄν, ὄντος
En cuanto a la sintaxis del participio:
1- el participio precedido de artículo se sustantiva y puede llevar complementos
Ej.: ὁ λέγων = el que habla (=el orador) // οἱ ἔχοντες χρήματα= los que tienen dinero
2-el participio sin artículo puede actuar como adjetivo, acompañando a un sustantivo:
Ἔπλευον εἰς τὰς Αἰόλου νήσους καλουμένας = navegaban hacia las llamadas islas de Eolo
o formando una oración subordinada de participio, en cuyo caso distinguimos:
2.1.participio concertado (puedes traducirlo por gerundio u oración adverbial)
Τοὺς τῆς πόλεως νόμους παρέβαινες τοῦτο ποιῶν = Transgredías las leyes de la polis haciendo eso (=al hacer eso)
2.2. participio absoluto
Aqui os dejo estas frases para practicar el participio:
-Оἱ ὁρῶντες αὐτὸν ἐθαύμαζον καὶ ἐσιώπων
-Ἐνίοτε οἱ νοσοῦντες ταῖς τῶν ἰατρῶν συμβουλίαις οὐ πείθονται.
-Оὐκ ἀναγκαίως δίκαιός ἐστιν ὁ δίκαια λέγων.
-Οἱ δ᾿ Ἀθηναῖοι ταῦτα ἀκούοντες κήρυκας πέμπουσιν.
-Πάντα τὰ ἐν τῇδε τῇ γῇ ὄντα δῶρον θεοῦ ἐστι.
-Кαπνὸν φεύγων εἰς πῦρ περιέπεσον
-Ταῦτα δ᾿ ἔπραττε βουλόμενος παιδεύειν τοὺς πολίτας
-Οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ εὐδαίμονές εἰσιν.
-Ὁ πατὴρ ἀποθνῄσκων ἔλεγε πρὸς τοὺς υἱούς.
-Оἱ Θηβαῖοι τὴν ἐν Λεύκτροις μάχην νικήσαντες καὶ ἄφθιτον ἐξ αὐτῆς δόξαν λαβόντες τῇ εὐτυχίᾳ κακῶς ἐχρῶντο.
-Оὐ μόνον Λεωνίδας ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ μετ’ αὐτοῦ ἐν Θερμοπύλαις ἀπέθανον τοῖς νόμοις πειθόμενοι
-Los participios activos tienen como característica -ντ- y se declinan como un sustantivo en -ντ de la 3ª declinación.
-Los participios en voz media tienen el sufijo -μενος, -μένη, -μενον
PRESENTE ACTIVO // AORISTO ACTIVO
Masc. λύων, λύοντος // λύσας, λύσαντος
Femen. λύουσα, λυούσης // λύσασα, λυσάσης
Neutro: λῦον, λύοντος // λῦσαν, λύσαντος
PRESENTE MEDIO: Masc. λυόμενος, Femen. λυομένη, Neutro λυόμενον
AORISTO MEDIO: Masc. λυσάμενος, Femen. λυσαμένη, Neutro λυσάμενον
No olvideis el participio del verbo εἰμί:
Masc. ὤν, ὄντος
Femen. οὖσα, οὔσης
Neutro: ὄν, ὄντος
En cuanto a la sintaxis del participio:
1- el participio precedido de artículo se sustantiva y puede llevar complementos
Ej.: ὁ λέγων = el que habla (=el orador) // οἱ ἔχοντες χρήματα= los que tienen dinero
2-el participio sin artículo puede actuar como adjetivo, acompañando a un sustantivo:
Ἔπλευον εἰς τὰς Αἰόλου νήσους καλουμένας = navegaban hacia las llamadas islas de Eolo
o formando una oración subordinada de participio, en cuyo caso distinguimos:
2.1.participio concertado (puedes traducirlo por gerundio u oración adverbial)
Τοὺς τῆς πόλεως νόμους παρέβαινες τοῦτο ποιῶν = Transgredías las leyes de la polis haciendo eso (=al hacer eso)
2.2. participio absoluto
Aqui os dejo estas frases para practicar el participio:
-Оἱ ὁρῶντες αὐτὸν ἐθαύμαζον καὶ ἐσιώπων
-Ἐνίοτε οἱ νοσοῦντες ταῖς τῶν ἰατρῶν συμβουλίαις οὐ πείθονται.
-Оὐκ ἀναγκαίως δίκαιός ἐστιν ὁ δίκαια λέγων.
-Οἱ δ᾿ Ἀθηναῖοι ταῦτα ἀκούοντες κήρυκας πέμπουσιν.
-Πάντα τὰ ἐν τῇδε τῇ γῇ ὄντα δῶρον θεοῦ ἐστι.
-Кαπνὸν φεύγων εἰς πῦρ περιέπεσον
-Ταῦτα δ᾿ ἔπραττε βουλόμενος παιδεύειν τοὺς πολίτας
-Οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ εὐδαίμονές εἰσιν.
-Ὁ πατὴρ ἀποθνῄσκων ἔλεγε πρὸς τοὺς υἱούς.
-Оἱ Θηβαῖοι τὴν ἐν Λεύκτροις μάχην νικήσαντες καὶ ἄφθιτον ἐξ αὐτῆς δόξαν λαβόντες τῇ εὐτυχίᾳ κακῶς ἐχρῶντο.
-Оὐ μόνον Λεωνίδας ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ μετ’ αὐτοῦ ἐν Θερμοπύλαις ἀπέθανον τοῖς νόμοις πειθόμενοι
jueves, 11 de febrero de 2016
EL HÉROE HOMÉRICO
El héroe homérico es
noble, valiente y elocuente, de abundantes lágrimas. No le importa
llorar en público, como vemos en la Ilíada cuando Aquiles llora
desconsoladamente tras la muerte de Patroclo. Pertenece a la
categoría de los mortales, siendo el hecho de su muerte el que le
otorga la verdadera condición de héroe. Posee fuerza física y
arrojo con las que lleva a cabo proezas extraordinarias para alcanzar
honra y, sobre todo, una gloria indestructible (ἄφθιτον κλέος
). El héroe homérico representa la aristocracia y quiere ser
siempre el mejor y estar por encima de los demás, como por ejemplo,
cuando Héctor le dice a Andrómaca “me avergonzaría terriblemente
ante los troyanos y troyanas de hermosos peplos si como un cobarde
huyera lejos del campo de batalla, pues siempre supe ser valiente y
luchar en primera fila”. No controla las emociones ni a veces los
sentimientos cuando sienten ira y adhesión a
su tribu. En la Ilíada vemos ejemplos que demuestran que la
hospitalidad es un vínculo sagrado para el héroe: así en el canto
VI, en el encuentro del troyano Glauco y el aqueo Diomedes en medio
de la batalla, podemos ver que, tras reconocer sus símbolos
respectivos y saberse unidos por distintos lazos (el abuelo de uno
fue el huésped del padre del otro), acuerdan no enfrentarse e
intercambiar sus armaduras, de oro las del troyano y de bronce las de
Diomedes. También vemos ejemplos de amistad como la que unía a
Patroclo y a Aquiles.
Además participan en la batalla subidos en carros, que ya habían desaparecido del arte de la guerra a finales de la época micénica. Por eso los héroes homéricos preferían desmontar y mantener la lucha a pié. Sus armas son mezcla de distintos períodos, pero de bronce.
Un héroe que reúne
todas estas características sería Héctor, jefe del bando troyano,
“el de tremolante casco”. También Odiseo, “el urdidor de
engaños”, quien destaca por sus grandes hazañas.
LUCÍA BARREIRO [2ºBac.B]
lunes, 1 de febrero de 2016
Lista 9
βούληται:
οὐρῆσαι:
παρεσκεύασε:
ἐρᾶν:
θηρᾷ:
ἐδόκει:
ὤν:
οὐρῆσαι:
παρεσκεύασε:
ἐρᾶν:
θηρᾷ:
ἐδόκει:
ὤν:
εἶδον:
προσέλαβον:
καταπηδήσας:
ἔσχε:
προσεκύνησαν:
ἐξῆγον:
ἐπύθοντο:
γενομένοις:
καταπηδήσας:
ἔσχε:
προσεκύνησαν:
ἐξῆγον:
ἐπύθοντο:
γενομένοις:
πολιτεύσοιντο:
ἐκπονεῖσθαι:
κατεκόπησαν:
Odisea adaptada por Els Joglars
Atopéi esta adaptacion de A Odisea que creo que vos pode gustar. É un pouco antiga, en branco e negro, pero interesante.
miércoles, 27 de enero de 2016
NOVAS 2016
Botade unha ollada a estas dúas esculturas atopadas recentemente en Creta e premede neste enlace pata ler máis sobre esta nova.


jueves, 21 de enero de 2016
Suscribirse a:
Entradas (Atom)